هوش مصنوعی: آب حیات از چمنزار نوشته تو به آرامی جاری است و زندگی تازه‌ای به من می‌دهد، مانند شگفتی‌های بهار که از نوشته‌های تو نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: قطعه‌ای از سنگ یاقوت باعث شده که مردم از نظر زیبایی به تو، مانند تقویم قدیمی در زمان گذشته، نگاه کنند.

هوش مصنوعی: آنچه که مانند هاله‌ای دور ماه درخشنده به نظر می‌رسد، در واقع یک دیوار از شرم و غبار خط توست که دور آن را فراگرفته است.

هوش مصنوعی: چشم‌ها به خاطر حلقه‌های زلف سیاه تو پر از حسرت می‌شوند، چون اگر دل‌ها به این تصویر تو دلبسته شوند، همه را به دام می‌اندازی.

هوش مصنوعی: هر کسی که خط تو را در آینه ببیند، متوجه می‌شود که سنبل بهشتی در لباسش ریخته و خاری در آن وجود دارد.

هوش مصنوعی: در این شعر، سخن از آن است که در حالی که نشانه‌ها و ظواهر ناپسند و بی‌ایمانی وجود دارد، در نهایت عشق و محبت به الهی و ایمان واقعی بر همه چیز غلبه می‌کند. نام و خط تو، به عنوان نمادی از عشق و ایمان، در دل‌ها و ذهن‌ها جاودانه می‌ماند و بر افکار و رفتارهای انسان‌ها تأثیر می‌گذارد. در واقع، این تصویر نشان‌دهنده پیروزی حقیقت و ایمان بر تمام تاریکی‌ها و مشکلات است.

هوش مصنوعی: برای پذیرفتن دستورات شاهان باید جان خود را فدای خط تو کنم، چون زحمت و فداکاری برای من لازم است.

هوش مصنوعی: در نهایت، با چشمانم به جواهرات نگاه کردم و از انتظار خط تو چشمانم به سفیدی گرایید.

هوش مصنوعی: به یاد ما باش با پیغامی که به زودی ما را به خاک فراموشی می‌سپارد و ناممان را به گرد و غبار تبدیل می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که خط استاد به خاطر ماندن و نگهداری، زیبایی بیشتری پیدا می‌کند، ارزش و اعتبار خط تو به خاطر کهنه شدن کاهش می‌یابد.

هوش مصنوعی: درخشش خورشید مانند حلقه‌هایی است که در گوشش جا دارد و این زیبایی در صورتی بیشتر نمایان می‌شود که غبار و اثر خط تو بر آن سایه بیندازد.

هوش مصنوعی: من با کمال شوق بر نامرادی صبر می‌کنم تا اینکه خاک آرزوهایم به گرد و غبار اثر تو تبدیل شود.

هوش مصنوعی: زلف زیبای صائب نتوانسته است با جذابیت‌های خود، همچون خطی که بر دل می‌نشیند، ادامه بدهد.