هوش مصنوعی: هر کسی که به سمت او می‌دود، گویی سایه‌اش همچون نشانه‌های قدمش در پی او باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: آنقدر قامت زیبای او دلنشین و دلپذیر است که دل آدمی را نمی‌برد و نمی‌تواند از تماشای او دل بکند.

هوش مصنوعی: نقش پاهای او گواهی است بر خون بی گناهان، زیرا خون عاشقان به قدری بر سر راه او ریخته شده که پای او بر آنها فشار می‌آورد.

هوش مصنوعی: ما به یاد یوسف، از عطر پیراهنش راضی هستیم. نعمت واقعی این است که کسی در جستجوی او نیست.

هوش مصنوعی: ظاهر این است که حال و هوای غریبان شبیه به شب‌های تیره و بی‌روشنی است، اما حال دل او از پریشانی موهایش پیداست.

هوش مصنوعی: سکه وقتی به دست آوردی و رویش را دیدی، پشت آن را هم بچرخان. خوشا به حال گناهی که دلیلی برایش وجود دارد و تو را به دنبال خود می‌کشد.

هوش مصنوعی: اگر در وجود ما تفاوتی است، به خاطر سرنوشت و تقدیر نیست، بلکه همه چیز به خوش‌شانسی و بدشانسی ما بستگی دارد.

هوش مصنوعی: در آن مکان دور و کنار، کسی که به جزئیات کوچک توجه دارد، نشسته است و نگاهی تیزبینانه به اوضاع جهان دارد. او به مانند خالِ زیبایی بر چهرهٔ کسانی که گوشه‌گیرند، تأثیر می‌گذارد و در دل آنها احساساتی عمیق ایجاد می‌کند.

هوش مصنوعی: او برچسب ارزشمندی را بر روی بوسه زده و اگر دستم به آن برسد، به دندانی می‌زنم که نشانه‌ی تبخال اوست!

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که وقتی زیبایی و جذابیت چهره‌ای به دل و جان انسان می‌نشیند، انسان تا حدی دچار دگرگونی می‌شود که گویی از وجود خود خارج می‌شود و به حالت تازه‌ای و متفاوتی می‌رسد. در واقع، عشق و زیبایی می‌تواند فرد را به نقطه‌ای برساند که بازتابی از آن زیبایی در وجود او باقی بماند.

هوش مصنوعی: زمانی که تلاش و بلندپروازی هر فرد مانند مسیحا باشد، آسمان نیز در زیر بال او قرار می‌گیرد و به او یاری می‌رساند.