هوش مصنوعی: گاهی که او از شیرینی کلامش صحبت می‌کند، بوسه‌هایی به لبانم می‌زند و این باعث می‌شود که درگیری بین گوش و لب ایجاد شود، چون هر دو نسبت به حرف‌های او حساس‌اند.

هوش مصنوعی: او با رفتار نیک و دلنشین خود، آلودگی‌ها و ناپاکی‌ها را از دین و دل می‌زداید و مانند درخت سروی که با زیبایی و سربلندی در کنار زمین ایستاده، دامن خود را از خاک برمی‌دارد.

هوش مصنوعی: چشم خورشید که روشنایی بیشتری دارد، از حیرت دیدن او، به مانند قربانی‌ای در می‌آید که در برابر نور او حیران و ساکت شده است.

هوش مصنوعی: بلبل به خاطر عشقش به گل، نمی‌تواند زیبایی گل را در چشمانش نادیده بگیرد. حتی اگر گل در حال حاضر در دسترس نباشد، بلبل همچنان به دنبال ملاقات با معشوقش است و دلش برای او تنگ شده است؛ مانند تشنه‌ای که به آب کوثر فکر می‌کند.

هوش مصنوعی: او مانند آبی که در خواب می‌نوشد، به خون مردم می‌چرد. از شدت عطشی که دارد، نرگس خونخوارش بسیار تشنه است.

هوش مصنوعی: هر کسی که به چشمان زیبا و بیمار نرگس او نگاه کند، تا روز قیامت نمی‌تواند از حیرت و شگفتی خود رها شود.

هوش مصنوعی: هر عاشق و دلداده ای از زیبایی او الگویی خاص دارد. او آنقدر جذاب و زیباست که چهره اش در هر زمان به رنگ و حالتی متفاوت درمی آید.

هوش مصنوعی: گوهر از گرد یتیمی خاک بر سر می‌گذارد و در دل دریا به خاطر زیبایی لعل گوهربار او حسادت می‌کند.

هوش مصنوعی: اگرچه او در حالت مستی بی‌پروا سخن می‌گوید، اما صحبت‌هایش به قدری شیرین و جذاب است که مانند یک نامه محرمانه باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: آب به چشم روی دیوارها می‌چرخد تا ببیند چهره او چه تاثیری بر نظر بینندگان می‌گذارد.

هوش مصنوعی: حسن گل صائب به قدری زیباست که زیبایی‌اش ریشه در دل‌ها می‌زند، مانند مژگانی که خار را لمس می‌کند.