هوش مصنوعی: چشم‌ها به خاطر خطّی که بر پیشانی محبوب است، روشن می‌شود و عشق او، غبار و کدورت دل‌ها را پاک می‌کند.

هوش مصنوعی: پوشش جامه مانند یک فانوس می‌شود و پرده‌ای از خجالت و حیا را به وجود می‌آورد، در حالی که شراب سرخ همچون صورت او، نورانی و درخشان است.

هوش مصنوعی: کوه با زیبایی و عظمت خود، همه ناله و فریادها را خاموش کرده و صدای کبک‌ها هم در سکوت کوهستان او به گوش نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: از زیبایی و شیوه‌ی راه رفتن او، آن‌قدر جاذبه و جذابیت ساطع می‌شود که هر قدمش چنان تاثیرگذاری دارد که گویی باری سنگین از خود به جا می‌گذارد.

هوش مصنوعی: ما به یاد بوی پیراهن یعقوب، آنقدر دلتنگ و به اشتیاقیم که چشمانمان همچون او روشن شود و از دیدار معشوق سرشار از خوشحالی گردد.

هوش مصنوعی: پروانه در بستر آرام خوابیده و شمع در حال سوختن است. آه بر کسی که همیشه بیدار است و یار او نیز همیشه بیدار می‌ماند.

هوش مصنوعی: هر کسی که در دلش غمی دارد، در نزد صائب کسی نیست که او را درک کند و بفهمد. بلبل خاموش، که صدای خود را پنهان کرده، نمی‌تواند در باغی که او پر از گل است و شادابی می‌کند، راهی پیدا کند.