هوش مصنوعی: روز چگونه شب می‌شود؟ با باز کردن زلف، چون روز سفید می‌شود. خنده کن که همین‌طور.

هوش مصنوعی: سیل چگونه جاری می‌شود؟ خود را نشان بده! که اینگونه فتنه‌های بزرگ چگونه به وقوع می‌پیوندد. حالا از جایت برخیز و حرکت کن، چون چنین اتفاقاتی در حال شکل‌گیری است.

هوش مصنوعی: هر کس که به دروازه بهشت بگوید که باز شود، لطف کن و بند لباس‌ات را باز کن، چون این‌گونه رفتار تو نشان‌دهنده رحمت و generosity‌ات است.

هوش مصنوعی: هر کس از تو بپرسد که چگونه می‌توان درد و غم عاشقان را کاهش داد و دل‌هایشان را آرام کرد، به او بگو که این کار به سادگی بیان نمی‌شود و نیاز به درک عمیق دارد.

هوش مصنوعی: هرکس به تو بگوید که شب و روز امیدت چه زمانی به صبح می‌رسد، به زلفی که مانند ماه درخشان و زیباست، توجه نکن.

هوش مصنوعی: هر کس از تو بپرسد که چگونه می‌توان همچون آینه صاف و درخشان شد، به او بگو به خاطر خدا، از هر گرهی که بر پیشانی‌ات است، دست بردار.

هوش مصنوعی: هر کس از تو درباره این که چرا گل به خار مایل می‌شود بپرسد، به او بگو که عاشقان باید بر دوش همدیگر تکیه کنند و این نیز یکی از دلایل آن است.

هوش مصنوعی: هر کس از تو بپرسد که چگونه خورشید در حال طلوع است، باید بگویی که در این لحظه باید با شوق و شادی از خانه بیرون بیایی و از آن لذت ببری.

هوش مصنوعی: روحی که از غیب به روزی می‌رسد، لبخندی زیبا و جالب را به نمایش می‌گذارد. این لبخند، مایه زندگی و سرزندگی است و نشان‌دهنده‌ی شگفتی و زیبایی است که در آن وجود دارد.

هوش مصنوعی: زندگی دوباره را از او خواستم، اما چه کسی می‌تواند با سرنوشت مقابله کند؟ به من امید داد و خواسته‌ام را برآورده کرد، همان‌طور که زلف‌هایش دو تا هستند.

هوش مصنوعی: گفتم وقتی آهوی وحشی از نظر دور می‌شود، چگونه می‌توانم آن را ببینم؟ اما آن آهو رفت و حتی یک لحظه هم به ما ننگریست که ما نیز همین‌طوریم.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به عشق‌ورزی وفادار باشی، نیمه‌شب به کلبه‌ام بیا و بی‌پروا غرق در شادی و مستی شو.

هوش مصنوعی: کسی پرسید که صدای ساز شکسته چه طور است؟ صائب، که دلش شکسته شده، گفت که نغمه‌سرایی چنین خواهد بود.