هوش مصنوعی: در پایان کار خود به آغاز آن نگاه کن؛ پیش از اینکه به زمین بیفتی و فراموش شوی.

هوش مصنوعی: خودبینان و کسانی که فقط به خود می‌نگرند، نمی‌توانند به لذت واقعی و پیوسته زندگی دست یابند. در واقع، برای درک حقیقت و ماندگاری، باید ویژگی‌های ظاهری را کنار گذاشت و به بازتاب‌های عمیق‌تری نگاه کرد، مانند این که چطور می‌توان آب زندگی را در آینه‌ای شفاف دید که در واقع همان سنگ است.

هوش مصنوعی: نمی‌توان از پشت آینه به آرزوها نگریست، بلکه باید در روشنایی روز و در این دنیای فانی، با ملاقات واقعی مواجه شد.

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر خوی وحشی و سرسختی تو مانند دهان شیر است. برای رسیدن به آرامش و صفا، باید با جهان و آنچه در آن است، صلح و سازش برقرار کنی.

هوش مصنوعی: از یک آشنا شنیده‌ای که از هر دو جهان دوری کن و به نزدیکان بیگانه نگاه کن.

هوش مصنوعی: برای سبک شدن، باید خود را از هر چیز آزاد کنی؛ سپس می‌توانی قدرت جذب را که مثل کهربا است، مشاهده کنی.

هوش مصنوعی: من را به چشم خودت کامل نتوانستی ببینی، پس دیدگاه خودت را کنار بگذار و فقط من را ببین.

هوش مصنوعی: طمع و حرص به مانند بیماری، انسان را درگیر کرده است. برای اینکه متوجه این وضعیت شوی، نگاهی به زندگی کسانی بینداز که هیچ چیز ندارند و در عین حال همچنان در انتظار دستیابی به بیشتر هستند.

هوش مصنوعی: آب در چشم زاهدان خشک و بی‌روح به نظر می‌رسد؛ اما اگر به دنیای واقعی و پر از رنگ و زندگی نگاه کنیم، چیزهای زیادی برای دیدن وجود دارد.

هوش مصنوعی: گاهی می‌توان به راحتی به معنای سفر روحانی و معنوی رسید، اما بی‌وفایی و بی‌توجهی به این معناست که ممکن است همین لحظات را زیر پا بگذاری و آنها را نادیده بگیری.

هوش مصنوعی: از آن بی‌خبری از ما که خود را نمی‌شناسی، یک بار به چشم ما نگاهی بینداز و خودت را ببین.

هوش مصنوعی: اگر به این موضوع اعتقاد نداری که دل ما را شکسته‌ای، به یک روزنامه مراجعه کن و ببین چگونه به زیبایی‌های چهره‌ات اشاره شده است.

هوش مصنوعی: از نگرانی و بی‌تابی به خاطر دیدن کسی غافل مشو، لحظه‌ای از خانه خارج نشو که کربلا را تماشا کنی.

هوش مصنوعی: صائب می‌گوید که او یکی از کسانی است که تحت تأثیر زیبایی و جذابیت زلف تو قرار گرفته است. او از تو می‌خواهد تا یک بار هم به آن دلبستگی و عشق نگاه کنی و متوجه حال و روز او شوی.