هوش مصنوعی: دل با سخنان شیرین و مکرر من به وجد می‌آید و مانند نی که شکر را می‌کشد، کلام من نیز دل را به خود جذب می‌کند.

هوش مصنوعی: در مسیر زندگی، کسی مانند خضر که از جادو و فریب‌های دنیا بی‌نیاز است، به حقیقت و راستی متکی است و برتری او از فهم عمیق کلام من ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: در گفت‌وگوی لطیف من، کم‌عمق بودن وجود ندارد، بلکه سخن من از زمانه‌ای واضح‌تر و صریح‌تر است.

هوش مصنوعی: در یک لحظه از مصر به کنعان می‌آید، مانند بوی یوسف که سبک و دلپذیر است. سخنان من نیز چنین احساس خوشایندی را منتقل می‌کنند.

هوش مصنوعی: روزی همچون کبوتر بغداد که از سمت باختری به سرزمین شرقی پرواز می‌کند، سخنان من نیز به همین گونه حرکت خواهند کرد.

هوش مصنوعی: پیام من با جذابیتی که در کلامم نهفته است، ابتدا از گوش شنونده به دل او می‌نشیند.

هوش مصنوعی: سخنان من از عمق وجود و زندگی سرچشمه می‌گیرد و از نظر دیگران پنهان نیست.

هوش مصنوعی: در اینجا به تصویر کشیده شده که با قلمی زیبا و دلنشین، حالتی از قیامت و روز قیامت را توصیف می‌کند. این کلام به واسطه شور و هیجانش، شور و شوقی خاص دارد و در عین حال نمکی از آن شور و هیجان به زبان افزوده شده است.

هوش مصنوعی: کاغذ نمی‌تواند در برابر آتش سوزان مقاومت کند، اما کلام من همانند بال سمندر، از آتش آسیب نمی‌بیند و می‌تواند در برابر سختی‌ها دوام بیاورد.

هوش مصنوعی: دل‌هایی که سنگی هستند، با وجود اینکه کلام من ارزشمند و گران‌بهاست، به سادگی تحت تأثیر قرار نمی‌گیرند و به خود می‌زنند.

هوش مصنوعی: من از ستایش و تمسخر و شوخی و حرص و طمع دور شده‌ام و سخنانم تنها پر از پند و نصیحت است.

هوش مصنوعی: به فکرهای کهنه‌ات توجه نکن، زیرا که از تازگی، نکتة تازه‌ای در گفتار من نهفته است.

هوش مصنوعی: اندیشه او مثل ناخن یأجوج نیست که ضعيف و سست باشد، بلکه محکم و مستحکم است مثل سدی که سکندر ساخته است. کلام من نیز در این زمینه واضح و استوار است.

هوش مصنوعی: زمانی که مار وارد مسیر می‌شود، به سرنوشتش دچار می‌شود. بنابراین، به کلام من اعتراض نکن.

هوش مصنوعی: بدنم به مانند صدف، خشک و سخت شده تا اینکه کلامم مانند گوهری درخشان و با ارزش ظاهر شود.

هوش مصنوعی: هیچ کسی نمی‌تواند حتی یک نکته جزئی از گفته‌های مرا به طور نادرست برداشت کند، حتی اگر در کلمات من پیچیدگی و تحولی وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: ای وای بر من! چه بر سر مردگان آمد که همۀ کلام من در مزار حافظ خرج می‌شود.

هوش مصنوعی: صائب زمانی که از دلش نفس کشید، مانند آفتابی روشنایی بخشید و کلامش همه جا را فرا گرفت.