هوش مصنوعی: دل چطور می‌تواند به وصال تو برسد، ای زیبای دل‌ربا؟ چون بین من و تو، یک کوچه از زلف‌های تو وجود دارد که مانع است و راهی طولانی پیش رو دارم.

هوش مصنوعی: وقتی بوی گل در فضا پخش می‌شود، مانند این است که رازهای دل من به تدریج فاش و نمایان می‌شوند و دیگر نیازی به پنهان‌کاری نیست.

هوش مصنوعی: غیر از بهار، هیچ چیز دیگری برای من وجود ندارد. افسوس اگر درخواست و خواسته‌ام پذیرفته نشود.

هوش مصنوعی: من در دل خود احساسی عمیق و ناب دارم که به عشق واقعی تبدیل شده است و این احساسات من را به راهی جدید هدایت کرده‌اند.

هوش مصنوعی: من به خاطر خامی و ناپختگی‌ای که در وجودم وجود دارد، نه تنها در وضعیت نامناسبی قرار دارم، بلکه آسمان نیز در حال تلاش برای شکل دادن به من هست.

هوش مصنوعی: خونابه‌ی او در صبح قیامت سرخ و روشن می‌شود و ناخن او هر دل را که بزند، دلی را تحت تاثیر قرار می‌دهد و به درد می‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر دل‌ها از سنگ هم بودند، در نشستی که محبوب من شراب بنوشد، تبدیل به کباب می‌شوند.

هوش مصنوعی: همیشه آسمان در حالت ناز و عیش با من همراه بود، اما این پرده‌ها هرگز با خواسته‌ها و آرزوهای من همخوانی نداشتند.

هوش مصنوعی: من با دستانم به دعا و نیایش مشغولم، مبادا که فرشتگان برای من نماز بخوانند.

هوش مصنوعی: دل من تنها به آن یگانه‌ای که در دست اوست تعلق دارد و از هر دو جهان رهایی یافته‌ام. من پاکباز و خالص هستم.