هوش مصنوعی: در حالی که من در خلسه و بی‌خیالی گذر زمان را تجربه می‌کردم، دوران جوانی‌ام به پایان رسید و اکنون به من یادآوری می‌شود که باید به واقعیت‌ها و مسئولیت‌ها بپردازم.

هوش مصنوعی: عشق به قدری در دل من شعله‌ور شده که دیگر نتوانم اشکی بریزم. گرمای این عاشق‌سوزی باعث شده که تمام وجودم بسوزد.

هوش مصنوعی: احساسات و شور و شوق من به اندازه‌ای است که مانند گردبادی در بیابان، همه جا را درگیر می‌کند و بی‌وقفه در حال چرخش است. این نشان می‌دهد که اضطراب و اشتیاق من به زندگی، همواره در حال تحرک و تغییر است.

هوش مصنوعی: هرگز به میخانه یا محل شور و شادی نمی‌روم که در آنجا مشکلی برای من پیش بیاید؛ چرا که نوشیدن شراب من مانند فیل‌ها سنگین است و نمی‌توانم با دردسرهای آن کنار بیایم.

هوش مصنوعی: من درمانده و ناامید هستم که رازهایم را پنهان کنم، چون آن‌ها مانند نامه‌های روز قیامت افشا می‌شوند و پرده از چهره‌ام کنار می‌رود.

هوش مصنوعی: من همان گوهر ارزشمندی هستم که از طوفان‌های شدید جان سالم به در برده‌ام و همچنان به عنوان گنجینه‌ای از آسمان، در دل آب‌هایم حفظ شده‌ام.

هوش مصنوعی: در این چمن، مانند سروی ایستاده‌ام و به رغم اینکه دیگران مرا زیر پا گذاشته‌اند، همچنان مؤثر و استوار باقی مانده‌ام.

هوش مصنوعی: من مثل گلی هستم که از نشئه و خنده شیرین لذت برده‌ام و دیگر از تلخی‌ و زخم‌هایی که در زندگی داشته‌ام، گلایه‌ای ندارم.

هوش مصنوعی: ابرهای رحمت مانند خطی هستند که زیبایی باغ حسن را می‌پوشانند. ای آفتاب من، لطفاً بر روی چهره‌ام تیغ نزن.

هوش مصنوعی: وقتی که ماه نو می‌شود، من هم به خاطر humble خودم دو برابر می‌شوم. اگر این طور نباشد، آسمان به نشان احترام به من خواهد بوسید.

هوش مصنوعی: جمعیتی که از دل خراب من به من رسیده‌اند، اگر بخواهند گنجی از من حقیقی بیابند، به آسانی می‌توانند آن را پیدا کنند.

هوش مصنوعی: از صدای شکسته شدن شیشه، قلب سنگ هم می‌شکند، مثل کاسه‌ای که خالی باشد و بدون حرف، جواب من را بدهد.

هوش مصنوعی: من از فکر آن غزال بیرون نمی‌روم، چرا که فکر او همچون دام و تلاطم وجودم را دربر گرفته است.