غزل شمارهٔ ۶۳۷۹
عمر عزیز را به می ناب صرف کن
این آب را به لاله سیراب صرف کن
هر کس که زر دهد به زر اهل بصیرت است
فصل شکوفه را به می ناب صرف کن
سرجوش عمر را گذراندی به درد می
درد حیات را به می ناب صرف کن
نتوان گرفت دامن دریا به سعی خویش
این مشت خاک در ره سیلاب صرف کن
صائب توان ز رخنه دل ره به دوست برد
اوقات در گشودن این باب صرف کن
اطلاعات
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
عمر عزیز را به می ناب صرف کن
این آب را به لاله سیراب صرف کن
هوش مصنوعی: این عمر گرانبها را در خوشی و لذت بیاشام، و این آب را برای سیراب کردن گلهای زیبا هزینه کن.
هر کس که زر دهد به زر اهل بصیرت است
فصل شکوفه را به می ناب صرف کن
هوش مصنوعی: هر کسی که به دیگران کمک کند و سرمایهاش را برای افزایش آگاهی و شناخت خرج کند، فرد دانایی است. بهتر است از دوران شکوفایی و زیبایی زندگی بهترین استفاده را ببری و از لحظات خوش به طور خالصانه لذت ببری.
سرجوش عمر را گذراندی به درد می
درد حیات را به می ناب صرف کن
هوش مصنوعی: شما باید عمر خود را با درد و رنج نگذرانید، بلکه باید آن را با لذت و شادی همراه با نوشیدن شراب خالص سپری کنید.
نتوان گرفت دامن دریا به سعی خویش
این مشت خاک در ره سیلاب صرف کن
هوش مصنوعی: نمیتوان به زور دست دریا را گرفت، بهتر است این توده خاک را در مسیر سیلاب صرف کنی.
صائب توان ز رخنه دل ره به دوست برد
اوقات در گشودن این باب صرف کن
هوش مصنوعی: صائب میگوید که با قدرت دل و از طریق چهره محبوب، میتوان به دوست رسید. بنابراین، زمان خود را صرف باز کردن این درب کن.