هوش مصنوعی: مژگان خود را با اشکی که به خاطر دل شکسته‌ات به وجود آمده، زیبا و جذاب کن، و سپس چشم‌هایت را به روی چهره‌ای که همچون بهشت است، باز کن.

هوش مصنوعی: زندگی فرصت کمی دارد و شب‌های عمر کوتاه است، پس به جای اینکه در نیمه شب به دنبال آرامش باشی، تلاش کن تا زندگی را بیشتر از آنچه هست گسترش دهی.

هوش مصنوعی: آدم نیازمند چگونه می‌تواند از نیاز خود رهایی یابد؟ او باید از افراد نیازمند دور شود و خود را به کسانی برساند که بی‌نیاز هستند.

هوش مصنوعی: آرزوها باعث سقوط آدم از بهشت شدند، پس مواظب باش که صحبت کردن با کسانی که فتنه‌انگیزند، ترک کنی.

هوش مصنوعی: زمانه به خاطر ناملایمات و مشکلاتی که دارد، بسیار سخت و بی‌رحم است. به همین خاطر بهتر است که آرامش خود را حفظ کنیم و به جای شکایت، تلاش کنیم تا فضایی زیبا و دلنشین برای خود و دیگران بسازیم.

هوش مصنوعی: این بند را که به آن امید بی‌پایه می‌گویی، به زودی باید از دلت بیرون کنی و رهایش کنی.

هوش مصنوعی: چرا مدام وقتت را در برابر پزشکان صرف می‌کنی؟ یک بار هم به خدا یا عالم بالاتر روی آور!

هوش مصنوعی: کنترل درمان و بیماری تنها در اختیار خداوند است، بنابراین پیش از اینکه به دنبال راه حلی برای دل خود باشی، به چاره‌ساز واقعی روی بیاور.

هوش مصنوعی: هر دو طرف را نمی‌توان همزمان دید، به همین دلیل بهتر است چشم‌هایت را ببندی و به آنچه که واقعا اهمیت دارد، توجه کنی.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که هیچ چیز نمی‌تواند رقیب فراموشی تو باشد و برای حل این مشکل، می‌توان به زلف بلند و جذاب یکدیگر رجوع کرد. یعنی به جای تلاش برای فراموش کردن، می‌توان با زیبایی و جذابیت طرف مقابل این احساسات را نادیده گرفت.

هوش مصنوعی: ای شاعر، چشمانت را از نگاه ناچیزان بپوشان و سپس از روی دلِ خالی، شروع به سخن گفتن کن.