هوش مصنوعی: بازی با دنیا و تعلقات آن نوعی پلیدی و نادانی است، چرا که اگر به آن توجه نکنی، می‌توان به راحتی به آرامش و تسلط رسید.

هوش مصنوعی: در لحظه‌ای که بدون انتظار به ساحل نزدیک می‌شوید، مانند موجی هستید که آرام و با محبت بر دل دریا می‌نشیند.

هوش مصنوعی: دل را از غم و اشک تلخ سبک می‌کند، مانند مینا که بر لبه‌ی پیاله می‌نشیند.

هوش مصنوعی: دیوانه‌ای هست که از سنگ انتقاد دیگران نمی‌ترسد و به خاطر بازیچه و ظواهر دنیا، زندگی‌اش را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در دستان بچه‌های شهر سنگ وجود دارد، رفتن به بیرون و دشت، نشانه‌ای از دیوانگی است.

هوش مصنوعی: ای عشق، خودت بگو که آیا از انصاف دور نیست وقتی ما را به اختیار عقل وادار کرده‌ای؟

هوش مصنوعی: در دنیایی که پر از نشانه‌ها و درس‌های عبرت‌آموز است، نمی‌توان فقط به تماشا نشست و بی‌خیال بود.

هوش مصنوعی: قلم صائب همیشه سرزنده و پرجنب و جوش است، زیرا او حقیقت را در کلام خود دنبال می‌کند و هیچگاه از مسیر بیان حقیقت و سخن گفتن کنار نمی‌رود.