هوش مصنوعی: چند بار باید به خاطر غم خود اشک بریزی؟ مگر نمی‌دانی که گریه کردن به طور مداوم نشانه‌ی ضعف است و نمی‌توان دائم مثل قطره‌ای از دریا گریه کرد؟

هوش مصنوعی: در این گلزار با طراوت، اشک‌های گرانبها و ارزشمندی مانند مروارید چیده می‌شود و درختان آن، میوه‌های خود را در این حال و هوا به دست می‌آورند. در حقیقت، این گریه‌ها و احساسات عمیق، باعث باروری و شکوفایی در این باغ می‌شوند.

هوش مصنوعی: صبح امید با روشنی تازهای آغاز می‌شود و در دل انسان، انتظار و اشتیاقی تازه زنده می‌کند. این امید مانند دست جادویی است که در دل تاریکی‌ها گریه‌اش را به منصه ظهور می‌آورد.

هوش مصنوعی: نفس شکسته صبح وصال را به همراه سوز دل مانند شمع در شب‌ها می‌گرید.

هوش مصنوعی: اگرچه دل به خاطر ناله‌های درونی‌اش تیره و تار شده، اما اگر چه آن دل پاک و صیقلی باشد، نشان از حسرت و اندوهی است که در درون وجود دارد.

هوش مصنوعی: دل شکسته من مانند شیشه شکسته‌ای است که همه جا را پر از اشک کرده و در حال گلایه و اندوه است.

هوش مصنوعی: این آب به خاطر فشاری که بر روی دل وجود دارد، به حرکت درمی‌آید و نمی‌توان به واسطه خواهش و اشک ریختن، نتیجه‌ای را به دست آورد.

هوش مصنوعی: بارش برف سفید، ابر سیاه را روشن می‌کند و باعث می‌شود دل انسان در شب‌های طولانی، احساس ناراحتی و گریه کند.

هوش مصنوعی: در زندگی، شمعی که روشن است نشانه‌ای از استقامت و پایداری است و در هر دو حالت شادمانی و اندوه، به یک شکل می‌درخشد. ما نیز در دنیا باید توانایی مواجهه با شادی‌ها و غم‌ها را داشته باشیم.

هوش مصنوعی: مژگانم چون آن کودک یتیمی است که هیچگاه نتوانسته با گریه کردن به محبت و دوستی با کسی دست یابد.

هوش مصنوعی: چشمان گریان به زیبایی و وسعت زندگی مانند گل سرخ هستند و جذابیت خاصی دارند. آدمی که به شدت عاشق است، در دل صحرا احساسات خود را بروز می‌دهد و با طبیعت هماهنگ می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر از دست رفتن زمان، یک یا دو قطره اشک بریز؛ تا کی می‌خواهی به خاطر از دست دادن چیزهای دنیوی ناراحت باشی؟

هوش مصنوعی: پس از تلاش بسیار، وقتی که چهره‌اش آشکار شد، دیدن او برایم همچنان دشوار است و به همین خاطر اشکم سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر روزگار به این حال و روز بیفتد، انسان می‌بایست به وضعیت مردم جهان افسوس بخورد و برای آنها ناراحت باشد.

هوش مصنوعی: متاسفانه، روح پاک و بی‌نظیر بر این بدن ناپایدار افسوس می‌خورد؛ چرا که بدن، به مانند یک خر، در برابر مرگ، به مسیحا نیاز دارد و اشک می‌ریزد.

هوش مصنوعی: همیشه خوش شانسی و موفقیت همراه او بود، مانند شمعی که برای روشن شدن آماده گریه کردن است، به هر کسی که در نزدیکی‌اش بود، مایه دل‌سوزی و تسلی می‌داد.

هوش مصنوعی: هوس و آرزو از دل آدمی بیرون نمی‌رود، حتی اگر با زلیخا، که چشمانش سیاه و زیباست، به گریه بیفتی.

هوش مصنوعی: اگر کسی نتواند به چیزی دسترسی پیدا کند یا در آن تأثیری نداشته باشد، به سختی می‌تواند تلاش کند؛ اما اگر امکانات و منابع وجود داشته باشد، ابری می‌تواند به راحتی مانند دریا گریه کند و بارش داشته باشد.

هوش مصنوعی: اگر قرار است من بخاطر یک خنده بی‌جا اشک بریزم، دیگر هیچ رد و اثری از غم در دل اطراف نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: شمع به پروانه نشان داد که چگونه می‌تواند در روز خاموش باشد و در شب اشک بریزد.

هوش مصنوعی: از آسیب دیگران، باید جواهر خود را به خوبی محافظت کرد؛ زیرا گاهی زیبایی‌ها نه تنها در خفا، بلکه در عمق دل و احساسات نیز پنهان هستند.

هوش مصنوعی: هر شکفتگی و شادی در نهایت به اندوه و گریه می‌انجامد. پس مانند مینا که با گریه و اندوه می‌آمیزد، تو نیز باید شادی‌هایت را با اندوه بپذیری.

هوش مصنوعی: ما به خاطر خجالت، باید در روزی که صائب فوت شد، به اندازه‌ی صد پیراهن عرق بریزیم و گریه کنیم.