هوش مصنوعی: دل دشمن به خاطر ناتوانی من مهربان شده است، چون قلعه‌ای آهنین، حالا مانند شیشه‌ای شکننده شده‌ام.

هوش مصنوعی: زخاردیدنی به تفرج‌کننده آسیب نمی‌زند، چون خوشبختی من به دشمنان و ناکامی‌هایشان وابسته است.

هوش مصنوعی: موج سراب مرا نیامید، در این سرزمین پر از وحشت، حتی نمی‌توانم یک نفس راحت بکشم و آزادی‌ام را احساس کنم.

هوش مصنوعی: هرگز به کسی که تشنه است، تلخی نچشیدم. همیشه برای من، سببی برای شادابی و زندگی وجود دارد.

هوش مصنوعی: من به آینده و سرانجام خوبی که در انتظارم است امیدوارم، چرا که دوران جوانی‌ام صرف لذت‌ها و خوشی‌های دنیایی شده است.

هوش مصنوعی: کیست که به من نگاه کند، در حالی که دلش سنگی است؟ آیا هیچ‌کس از چهره‌ی غمگین و پژمرده‌ام تحت تأثیر قرار نمی‌گیرد؟

هوش مصنوعی: خورشید در آستانه غروب است و من هنوز نتوانسته‌ام به حالت شادمانی و رضایت صبحگاهی خود برگردم.

هوش مصنوعی: من از کسانی که به من حمله می‌کنند شکایتی ندارم، چون مانند شمعی که می‌سوزد، به خاطر زبان تند و آتشینم دچار درد و رنج شده‌ام.

هوش مصنوعی: من به مانند شبنم هستم که زیبایی و لطافت گل‌ها را تحت‌الشعاع قرار نمی‌دهد، زیرا ممکن است زیبایی من در چشم ناظر به درستی دیده نشود.

هوش مصنوعی: ای چمن‌پیرا، دلم را مانند غنچه مخر، زیرا که زیبایی من به مانند رنگ گل از بال و پر من منتشر می‌شود.

هوش مصنوعی: دل شاداب در این دنیا پایدار نمی‌ماند. اگر غم پنهان من آشکار شود، دیگر نمی‌توانم آن را پنهان کنم.