هوش مصنوعی: از فکر نوشیدن می صبحگاهی و می شبانه بیرون بیا، مانند کعبه نباید خودت را به حرام آلوده کنی.

هوش مصنوعی: دو تیزی را نمی‌تواند یک غلاف در بر بگیرد، پس از آنکه از خود خارج نشده، به یاد آن یگانه نباش.

هوش مصنوعی: در پی تو، هر گل و گیاهی هزاران زبان پیدا کرده‌اند تا نیاز خود را برآورده کنند. مانند دانه‌ای که در زمین رشد کرده، دل خود را برزبان نمی‌آورد.

هوش مصنوعی: تو خودت نیاز به مبارزه و کوشش داری، اما مراقب باش که با مشکلات و چالش‌های زندگی به درستی برخورد کنی و بی‌دلیل در نبردهای سخت گرفتار نشوی.

هوش مصنوعی: در باغی که زاغ‌ها حضور دارند، نباید آشیانه‌ای بسازی، زیرا آنجا فقط دل‌های تیره و غمگین آواز می‌خوانند.

هوش مصنوعی: مباد که شانه‌ای به موی دل‌شکسته‌اش بزند، پس به موهای خودت دست نزن.

هوش مصنوعی: در این دو هفته‌ای که گل‌ها در حال زیباسازی و خوشبو کردن فضا هستند، بیهوده امیدواری به نتیجه نداشته باش و دلخوش نباش.

هوش مصنوعی: عدم گردشی به دور کعبه ناشی از ضعف اراده توست. نه بهانه‌ای برای عدم توفیق بساز.

هوش مصنوعی: در این زمانه که دشمنان از هر سو حمله می‌کنند، نباید به مکان‌های ناامن تکیه کنی و اطمینان کنی که همه‌چیز خوب است.

هوش مصنوعی: به هیچ وجه جان خود را فدای وطن نکن. از محیط زندگی‌ات فاصله نگیر و مانند ابر برانگیخته رفتار نکن. مانند زنی که با تازیانه می‌زند، بی‌احتیاطی نکن.

هوش مصنوعی: وقتی که احساسات عمیق و دردناک را در دل داری، نباید خود را به اندوهی عمیق بسپاری و آه و ناله‌ای عاشقانه سر بدهی. باید دقت کنی که همچون گلی سرخ، داغ و قالی را به دل گره نزنید و از تنگ‌حوصله شدن پرهیز نمایی.

هوش مصنوعی: دل عاشقان به خاطر این غزل سوخته است، صائب! دیگر به فکر سرودن غزل‌های عاشقانه نباش.