هوش مصنوعی: چشم خود را از وضعیت دنیا و لذت‌های آن بپوشان و به خودت بپرداز. دروازه‌های هستی را ببند و به اتحاد و یکی شدن فکر کن.

هوش مصنوعی: ای شخص شریف‌تر از کعبه، به این لباس پرستش قناعت کن و به آنچه در سال به تو می‌رسد بسنده نما.

هوش مصنوعی: چه فایده‌ای دارد که فقط به زیبایی ظاهری و تعمیر کعبه بپردازی؟ بهتر است انرژی‌ات را صرف بازسازی دلی کنی که خراب شده است.

هوش مصنوعی: از گریه و چهره‌ات برای من بهره‌برداری کرده‌اند، حالا تو هم برای آینده‌ات زراعت کن و از این منابع بهره بگیر.

هوش مصنوعی: اگر مانند آفتاب به تکه‌ای از خورشید برسی، باید آن را به آرامی و به طور مساوی تقسیم کنی، همان‌طور که در غذای آسمانی به هر کس ذره ذره می‌دهند.

هوش مصنوعی: هر لحظه صدای جدا شدن و سفر نزدیک‌تر می‌شود، بنابراین هر بار که قلبت می‌زند، به فکر رفتن و مهیا شدن برای وداع باش.

هوش مصنوعی: لباس عافیت و خوشبختی به این خاطر که خود را پایین‌تر از دیگران بشماریم به دست نمی‌آید. بلکه باید از سادگی و قناعت در زندگی بهره ببریم.

هوش مصنوعی: درخت سرو و بید از چمن تنها به برگ‌های خود قانع نیستند، بلکه به میوه‌ای که می‌توانند بدهند هم اهمیت می‌دهند. بنابراین، باید غیرت و اراده نشان دهی تا به نتیجه‌ای بهتر برسی.

هوش مصنوعی: به فریب ظاهری و شهرت بی‌اساس توجه نکن، چون افرادی که درک عمیق ندارند نمی‌توانند به ارزش‌ها پی ببرند. به جای اینکه به جایی که مجنون دفن شده بروی، خودت را به جستجوی حقیقت رهنما کن و آن را درک کن.

هوش مصنوعی: چشمان من پر از اندوه و غم است، چون تو به آنچه گفتم توجه نکردی و به آرامش و راحتی من اهمیت ندادی.

هوش مصنوعی: سختی‌ها و مشکلات زندگی تو را خسته و رنجور نکنند، به دنیا نگاه کن و زمانی را بدون دغدغه و مشغله برای خودت پیدا کن.