هوش مصنوعی: عشق بی‌نهایت و گسترده‌ای را که همه جا را در بر می‌گیرد، مشاهده کن. دلی که سنگی و سخت به نظر می‌رسد، این قدرت عشق را مشاهده کن که چگونه می‌تواند آن را نرم و نازک کند.

هوش مصنوعی: عمر خود را در انتظار مرگ هدر نده، بلکه از لحظه‌های زندگی و زیبایی‌های آن لذت ببر.

هوش مصنوعی: تو که زیبایی را در چشمان خوبان نمی‌بینی، به زمین تصویر و زیبایی‌های آن نگاه کن و از آن لذت ببر.

هوش مصنوعی: هر روز، در رنگ‌های سپیده دم، جوانی آسمان کهن را می‌توانی ببینی؛ پس به تماشای این زیبایی بپرداز.

هوش مصنوعی: در دل روزگار، عشق تو مثل آبی است که گرمای دل این شیر را تسکین می‌دهد. حالا می‌توانی این صحنه را تماشا کنی.

هوش مصنوعی: اگر به چشمه حیات که نشان از زندگی و سرزندگی است توجه نکردی، حداقل به تماشای شمشیر بپرداز که برهنه و خود را نمایان کرده است.

هوش مصنوعی: از روی عشق و درد تو، با آهی عمیق، گره‌های مشکلات را شل کن و تأثیر آن را تماشا کن.

هوش مصنوعی: در این دنیا، یک دل راحت را ببین که چگونه در زلف‌های او به آرامش نشسته و احساس سبکی و راحتی می‌کند. قدرت تسخیر و تسلط او را مشاهده کن.

هوش مصنوعی: ای صائب، گرهی که از ابروی تدبیر بسته شده را باز کن و با روی گشاده به تماشای سرنوشت بنشین.