هوش مصنوعی: به دنیای مادی و ظاهری خود چسبیده‌ای و بهتر است که از این وضع و حال خارج شوی. مانند سیلابی که به سمت دریا روانه می‌شود، از این خرابه و نابسامانی رهایی پیدا کن.

هوش مصنوعی: در این گلزار، از نسیم صبحگاهی دور نباش و همچون غنچه‌ای با دل خوش، خودت را بگشا تا زیبایی‌ها را تجربه کنی.

هوش مصنوعی: زمان سفر کوتاه است، بنابراین از اشک‌های خود برای آماده کردن توشه‌ای برای راهی که به سمت فنا می‌برد، استفاده کن.

هوش مصنوعی: در این دو هفته که بهار در حال عبور است، تو هم باید دامن امید را باز کنی، مانند صدف.

هوش مصنوعی: در این چمن به مانند خوشه‌ی خرما تنها به یک طرف اکتفا نکن، بلکه تلاش‌کن و دیدگاه و احساسات خود را روشن‌ ببین.

هوش مصنوعی: به کسی که در دریا شنا نمی‌کند، هشدار می‌دهم که باید از جان خود دست بردارد و دست‌هایش را بالا بگیرد.

هوش مصنوعی: تو در یک موقعیت پر از سؤال و تردید قرار گرفته‌ای، پس برای خودت یک درِ آرامش و پاسخ پیدا کن و اجازه نده که دیگران تو را به سمت سردرگمی ببرند. به جای اینکه به سوالات بی‌پاسخ توجه کنی، درهای مختلفی را به سوی دانایی و آگاهی باز کن.

هوش مصنوعی: اگر کسی با تو بدی کند، باید صبور باشی و با او مدارا کنی؛ مانند سنگی تیز که به سرعت به سمت خود برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توان انتظار داشت که همیشه اوضاع به نفع کسی باشد، بنابراین بهتر است که با خوشحالی و لذت، از داشته‌ها و موفقیت‌های خود بهره‌برداری کنیم.

هوش مصنوعی: نمی‌توان به عقل و فکر خود تکیه کرد و به دور از عشق به اوج و صفا رسید. برای پرواز و پرچم‌دار شدن در عشق، باید بال و پر مناسب را آماده کرد.