هوش مصنوعی: سخن راست و درست را نمی‌توان در دل پنهان نگه داشت؛ مانند این‌که تیر را نمی‌توان در کمان پنهان کرد تا به هدف برسد.

هوش مصنوعی: عشق را در دل خود پنهان نکن، چرا که نمی‌توان آن را در پارچه نازکی پنهان کرد.

هوش مصنوعی: من دلم نمی‌خواهد عمر طولانی داشته باشم؛ چون خضر، به خاطر شرم از زندگی، از دید مردم پنهان شده است.

هوش مصنوعی: من هرگز رنگ سیاه به آب خضر نخواهم زد، زیرا تا آنجا که صبر من در درونم نهفته است، مانند یک عقیق است.

هوش مصنوعی: به کسانی که ظاهر و وضعیتشان پایین‌تر از دیگران به نظر می‌رسد، با دیدی تحقیرآمیز نگاه نکن. چرا که در دل آنها، احتمالات زیبایی و شگفتی‌هایی وجود دارد که در این زمان به ظاهر پنهان است، مانند بهاری که در میان پاییز نهان است.

هوش مصنوعی: هجوم مردم نمی‌تواند مانع ظهور حقیقت الهی شود. با وجود این که افراد زیادی وجود دارند، چگونه می‌تواند چوپان (خدا) در میان آنها پنهان بماند؟

هوش مصنوعی: از دل خود غم و اندوه را بیرون کن، زیرا در این شاخه زعفران، شادی و خنده‌های پنهان وجود دارد.

هوش مصنوعی: حجاب یا پوشش در شعر، آنقدر بارز نیست؛ در این بین، طولانی بودن غزل چگونه می‌تواند به زیبایی و جذابیت زلف آن بیفزاید، وقتی که موهای او در پس‌زمینه پنهان است؟

هوش مصنوعی: اگر روح و معنای تو در درونت نباشد، زیبایی‌های ظاهری و لباس‌های زیبا هیچ ارزشی ندارند.

هوش مصنوعی: نور حق مانند آفتابی است که از وجود خلق روشنایی می‌افشاند. حال چگونه می‌تواند یوسف به‌عنوان یک زیبایی و نور، در کاروان پنهان بماند؟

هوش مصنوعی: شعله شمع من به اندازه‌ای درخشان نیست که بر بی‌نهایت تسلط پیدا کند، حال چگونه می‌تواند آسمان خالی مرا پنهان کند؟

هوش مصنوعی: به خاطر شرمی که دارم، صدای ناله‌ام باعث شد که همه بلبل‌ها به گوشه‌ای پنهان شوند و در بین علف‌ها و خاشاک مخفی شوند.