هوش مصنوعی: غم و درد در دل عاشقان به راحتی از بین نمی‌رود؛ وقتی که از این عشق و محبت دست بکشند، تنها در آن زمان است که غم کم‌کم از دل آنها خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: توان و اثر تیغ به خاطر گرمی و محبت من است، مانند اینکه ماهی بدون پول از دریا خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر کسی در دلش راستگویی و صداقت داشته باشد، از سخنانش بوی روشنی و طراوت صبح به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: بر بدبختی و بیچارگی کسی که اهل شعر و ادب است، اشک می‌ریزد و ناله‌ای به زبانی برمی‌آید که از دل شکسته‌اش نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: عالمی به خاطر خنده‌ای که جان را شاداب می‌کند، جان تازه‌ای پیدا کرد؛ کسی که فکر می‌کرد وجود از عدم به وجود نمی‌آید.

هوش مصنوعی: اگر او در کعبه با نگاهی خاص و نافذ دل‌ها را اسیر کند، دل‌باختگان به مانند طعمه‌ای با تیغ و کفن از آنجا خارج می‌شوند.

هوش مصنوعی: دل ما که همیشه غمگین و شکسته بوده، با تمام دردهایی که داشته، اکنون خوشحال است که می‌تواند از این شکاف و کمبود، اندکی آرامش و شادی پیدا کند.

هوش مصنوعی: اگر یوسف از مصر بی‌دلیل وارد کنعان شود، برادران او به رویش نمی‌خندند و او را نخواهند پذیرفت.

هوش مصنوعی: همیشه به آنچه که نداریم تجمل نکنیم و دلسرد نشویم. صبر و شکیبایی مانند شیر است که در لحظه‌های سخت، از جنگل بیرون می‌آید و قدرت خود را نشان می‌دهد، در حالی که حرص و طمع مثل سگی بی‌سرپرست دائماً در حال جستجو و آواره‌گی است.

هوش مصنوعی: بادها و دست‌ها نمی‌توانند گره‌ای که در کیسه است را باز کنند، زیرا طلا مانند گلی است که از دستان بخشندگان بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: آن جوان خوش‌مشرب و زیبا، وقتی از منزل بیرون می‌آید، مثل هلال ماه درخشان و قابل توجه می‌شود.