هوش مصنوعی: از حسرت ملاقات یاران، قلبم پر از درد شده و نمی‌توان بدون دستی پر از گل، از باغ بیرون رفت.

هوش مصنوعی: باد زنجیری این مسیر پر از پیچ و خم است، چگونه دل می‌تواند از آن موهای پیچیده و در هم رفته خارج شود؟

هوش مصنوعی: در علم ریاضی، وقتی بلبل بر روی شبنم می‌نشیند، بوی گل از ناحیه‌ای که دیوار را سوراخ کرده، بیرون نمی‌آید.

هوش مصنوعی: هر چند که ذهنم آنقدر حساس و دقیق شده که مانند سوزن باریک است، اما همیشه سعی کرده‌ام که در مسیر زندگی دیگران را از درد و سختی دور کنم و قدمی در راه آنها نگذارم که باعث آزارشان شود.

هوش مصنوعی: اگر دل شاداب نتواند بار مسئولیت را تحمل کند، چه کسی دیگری می‌تواند از عهده این کار برآید؟

هوش مصنوعی: هیچ سخنوری نمی‌تواند بدون انگیزه و تحریک، چیزی بگوید. مانند اینکه نغمه‌ای بدون ضربه به رشته تار پیانو نمی‌تواند از آن خارج شود.

هوش مصنوعی: هر کس که وقتش را صرف قضاوت و انتقاد از دیگران کند، به سرعت از دنیا و زندگی خود خالی می‌شود و از جمع و بازار دور می‌افتد.

هوش مصنوعی: طینت نادان به نصیحت تغییر نمی‌کند، همان‌طور که مار نمی‌تواند از پیچ و خم‌های خود خارج شود.

هوش مصنوعی: کسی که از پس پرده خیال و باور خود وارد می‌شود، می‌تواند به راحتی بر همه موانع غلبه کند.