هوش مصنوعی: امروز اشک‌های من از پلک‌هایم نمی‌ریزد؛ زیرا گریه‌ام به نوزادی یادگار خطی بر پیشانی من باقی گذاشته است.

هوش مصنوعی: زلف او مانند حاشیه‌ای دور سرش می‌چرخد، در کتابی که داستان پریشانی من را روایت می‌کند.

هوش مصنوعی: چنان که سنگ در زمین گیر می‌افتد، چشم من که پر از نگرانی است، مانند مژه‌ای در آرامش حیرت فرو رفته است.

هوش مصنوعی: حیرت و شگفتی زیاد من از زیبایی تو نشان‌دهنده‌ی این است که موقعیت گرانبهایی که دارم، به اندازهٔ گنجی آشکار است و این در حالی است که من در حال ویرانی و نابودی هستم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در ذهن من می‌گذرد، آنها (شاید دیگران) از آن باخبرند؛ چون سادگی و بی‌پرده بودن من مانند آینه‌ای است که تمام چیزهای درونی‌ام را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: بلبلان چمن در فصل خزان، با ناله‌هایی زیبا یاد بهار را زنده نگه می‌دارند و این به خاطر جنبش و تحرک من است.

هوش مصنوعی: شعله‌ی بازیگوشی که در دلش شوق زندگی است، به نور لامپ‌ها و محدودیت‌ها پایبند نیست. آتش زندگی من از احساس عریانی و بی تجملی ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: به ناگهان آتش از سنگی بیرون آمد، اما من در خواب غفلت هستم، در حالی که دلم بر اثر بار سنگینی غم، بر سینه‌ام می‌کوبد.

هوش مصنوعی: هرچند که طعم دلم در این باغ تلخ است، اما گل ها از صدای شعر من شیرینی بیشتری یافته‌اند.