هوش مصنوعی: دلنشین است که از شدت اندوهم، دیگر نمی‌توانم تحمل کنم و احساس می‌کنم سیلی از غم به سمت من می‌آید و ویرانی‌های زندگی‌ام را بیشتر می‌کند.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که دل بی‌تاب و دیوانه‌ام اجازه نمی‌دهد که جسمم با مشکلات و چالش‌ها روبه‌رو شود؛ زیرا مانند یک کمان که به شدت کشیده شده، احساس انقباض و قفل‌شدگی در وجود من وجود دارد.

هوش مصنوعی: باد، گره‌ای که بر خرمن من بسته بود را باز کرده است و حالا، دانه‌های من در جمع می‌تواند به اندازه‌ای باشد که مور را جذب کند.

هوش مصنوعی: نخل بلندی که محکم و باوقار است، نمی‌تواند از سنگ‌های سخت و سنگین حرف بزند، چون این صحبت‌ها برای دیوانه من بی‌معناست.

هوش مصنوعی: من پرنده‌ای هستم که از پرواز ناامید شده‌ام و به خاطر این ناامیدی، بال و پر خود را از دست داده‌ام و اکنون در خانه خود احساس شکست و تنهایی می‌کنم.

هوش مصنوعی: من نمی‌خواهم به دلیل غفلت از حقیقت، در مشکلات این دنیا گرفتار شوم؛ زیرا رشته زندگی‌ام مانند تسبیحی است که صد دانه‌اش به هم گره خورده‌اند.

هوش مصنوعی: شمع به خاطر ناآرامی من همچون پروانه، دور دور می‌چرخد و برای من می‌رقصد.

هوش مصنوعی: اگر دل سنگین و پر از غم من هم آسیب ببیند، اما سایه درخت بید همچنان بر سر من، دیوانه و بی‌خیال، باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: سخنان من بدون عطر و طعم مهر و محبت ارزش چندانی ندارند. وقتی به آن‌ها گوش می‌سپارید، مانند شکر می‌شوند که شیرینی افسانه‌ای را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که به تماشای معبد عشق من بیاید، به حدی متحیر می‌شود که حتی دیوارها هم در حیرت خواهند ماند.