هوش مصنوعی: غنچه به خاطر نوشیدن شراب نمی‌تواند به گل تبدیل شود، زیرا خواب‌آلودگی من، باعث می‌شود که نتوانم به درستی به خود بیایم و از هم بپاشم.

هوش مصنوعی: اگرچه خود را از زهد و پرهیزکاری جدا می‌کنم، اما در این مهمانی، هیچ جامی به اندازه‌ی من پر از شراب نیست.

هوش مصنوعی: من وقتی صبح طلوع آفتاب می‌کند و نورش را می‌تاباند، از خستگی و خواب آلودگی‌ام رهایی می‌یابم. ستاره‌ها نمی‌توانند مرا از این حال نجات دهند.

هوش مصنوعی: وقتی سفر آغاز می‌شود و صحبت‌های من گرم می‌گیرد، سریع و سبک‌وزن نمی‌تواند به من برسد.

هوش مصنوعی: سخنانی که از آن یاد گرفتی، جان تازه‌ای به تو بخشید و تقویم قدیمی را به خاطر حرف‌های جدید من تغییر داد.

هوش مصنوعی: هرچند کسی صدای مرا به آرامی نشنید، اما صدای من در سراسر جهان پیچید و همه جا را پر کرد.

هوش مصنوعی: اگر نامه‌ام شبیه باغ و بهشت شود، عجیب نیست که قلم خشک من از سخن تازه‌ام سبز و سرزنده شود.

هوش مصنوعی: از غفلت و بی‌توجهی، توجه و حواسم پرت می‌شود، گویی که تکه‌ای از وجودم به دست سرنوشت گره خورده است.