هوش مصنوعی: به چه تدبیری می‌توانم از نوشیدن شراب دست بکشم؟ من که به تقدیر و سرنوشت ناتوانم چه کاری می‌توانم انجام دهم؟

هوش مصنوعی: وجود من مانند یک قفس است که در آن مشکلات و آسیب‌ها وجود دارد. حالا در چنین وضعیتی، با توجه به کمبود منابع و امکانات، چه اصلاحی می‌توانم انجام دهم؟

هوش مصنوعی: وقتی زیبایی و لطافت تو به چشم نیاید، چطور می‌توانم خواب نادیده‌ام را تعبیر کنم؟

هوش مصنوعی: زلف تو آنقدر بلند و پیچیده نیست که من نتوانم در این شب تاریک به سرعت به تو برسم.

هوش مصنوعی: عشق در دل من به حدی عمیق و پنهان خواهد شد که می‌توانم با آن، قفس شیر را بشکنم و آزادش کنم.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم از زیبایی‌ات خسته شوم در حالی که با چشمان زیبا و مژگان دل‌فریب و بازیگوشی‌ات، دل را به درد می‌آوری و احساساتی کاملاً تازه ایجاد می‌کنی؟

هوش مصنوعی: زیبایی و جاذبه تو به قدری زیاد است که حتی سایه‌ات نیز تاثیرگذار است. چگونه می‌توانم تو را با راهنمایی و تدبیر به آرامش و تسلط بر خود برسانم؟

هوش مصنوعی: دل من به تو آن‌قدر وابسته است که نمی‌توانم به‌راحتی از تو دور شوم و از کسی دیگر کمک بگیرم.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم از تماشای تو سیر شوم، وقتی که دلم توانایی دوری از تو را ندارد؟

هوش مصنوعی: وقتی نمی‌توانم آنچه را که در دلم به خاطر علاقه‌ام به تو هست، به زبان بیاورم، چگونه می‌توانم احساساتم را بیان کنم؟

هوش مصنوعی: دلیل اینکه نتوانستم نامه‌ام را بنویسم این است که شوق و احساساتم به قدری زیاد است که نمی‌توانم آن را به کلمات درآورم.

هوش مصنوعی: صائب به این مسأله اشاره می‌کند که نمی‌تواند زیبایی و جذابیت چهره محبوب را حتی با همه‌ی تلاش‌ها و موانع هم بگیرد. او به نوعی به محدودیت‌های خود در برابر زیبایی و جاذبه اشاره دارد و می‌گوید که گرچه ممکن است بتوانم برخی چیزها را کنترل کنم، اما زیبایی طبیعی و خوشایند چهره محبوب فراتر از توان من است.