هوش مصنوعی: چشم‌های خورشید بر چهره تو روشنایی می‌بخشد؛ در این چمن سبز، هیچ درخت سرو دیگری به جز تو نیست.

هوش مصنوعی: یوسف به خاطر غیرت و زیبایی نرگس نیلوفر، رنگش مانند آن گل از بین رفت و به مصر رفت تا در آب نیل، پیراهنش را بشوید.

هوش مصنوعی: اجازه بده پرده‌ای که به خاطر ناموس برپا کرده‌ای، کنار برود، زیرا عشق مانند چراغی نیست که بخواهد از چشم‌ها پنهان بماند.

هوش مصنوعی: چشم حباب همچنان از ناآگاهی خود می‌پرد، حتی اگر در اعماق دریا نیز باشد و پوشش آن یک پیرهن باشد.

هوش مصنوعی: حلقه و نوری که ماه تشکیل می‌دهد، از شوق و عشق تو باز شده است و به استقبال آمده. اما من مانند شمعی هستم که در ظرفی محبوس شده و نمی‌توانم آزادانه حرکت کنم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس دل خود را به زندان غریبه‌ها نمی‌سپارد. چه کار می‌توان کرد؟ در سرزمین خود، حسد مانند چاهی است که دامن ما را می‌آلاید.

هوش مصنوعی: مرگ در اعتقاد ما فرصتی است برای بروز زیبایی و امید. با آمدن صبح، افرادی که پاکدل و صاف هستند از قید و بند دنیا رهایی می‌یابند.

هوش مصنوعی: این غزل از مرشد روم بیان می‌کند که به جای شکستن دل‌های ما، بهتر است درخت شادابی را بشکنیم. اشاره به این دارد که باید به شادابی و زیبایی زندگی اهمیت داد و از آزردگی دل خودداری کرد.