هوش مصنوعی: ای لبان زیبای تو همچون مهر و عطری شیرین است، و سخنانت مانند توپ در میدان گوی‌زنی پر جنب و جوش است. خم زلف تو نیز به نرمی و لطافت، چون نقره‌ای می‌درخشد.

هوش مصنوعی: شمع‌ها و چراغ‌های خیال به خاطر آرامش نداشتن من، شب‌ها از شوق و محبت تو می‌سوزند و همه جا را روشن می‌کنند.

هوش مصنوعی: هر جا که مجسمه یا بتی وجود داشته باشد، اگر دوباره چهره زیبای تو را ببینند، سنگی برای پرتاب به آن مجسمه‌ها آماده خواهند کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که لبخند دل‌نواز تو همه جا را پر کرد، خنده از جمعیت دور شد و خود را کنار لب‌های شیرین به آرامی نشاند.

هوش مصنوعی: دست و شمشیر تو را می‌ستایم، زیرا نور و روشنایی از وجود توست و دل خاکی من را به خاطر خون شهدای گذشته روشن کرده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که در دیدن زیبایی‌های دلربا و جذاب دچار لغزش شود، نمی‌تواند تا ابد خود را کنترل کند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معنا است که شانه به خاطر بی‌احترامی و خشکی محیط، دیگر تحمل نمی‌کند و نباید به صحبت‌های بی‌ربط و پریشان دیگران اشاره کرد.

هوش مصنوعی: هر کسی که مانند شراب در تمام وجودش غرق شود، در هر نقطه‌ای از زمین می‌تواند به عنوان یک نابغه یا شخصیت خاص شناخته شود، حتی اگر از خود شکسته باشد.

هوش مصنوعی: کسی که در درد و غم غوطه‌ور می‌شود، مانند طوطی که زهر می‌خورد، نمی‌تواند از شوق و شادی چیزی بگوید. اما وقتی فردی به سعادت و خوش‌زبانی برسد، می‌تواند از میان تمام سخنان شیرین بهترین‌ها را بیان کند.