هوش مصنوعی: نیمه‌ای از اندوهم به خاطر این است که مرگ می‌تواند مرا از زندگی به در ببرد و این درد و غصه‌ام من را از سر کار بندگی خارج کرده است.

هوش مصنوعی: در چنین حالتی که از زندگی و راه آن جدا مانده‌ام، امیدوارم که خواب مرگ مرا از این بی‌حرکتی و ماندن نجات دهد.

هوش مصنوعی: فقر و نداری بر کسانی که دستشان باز است، باری سنگین‌تر از کوه نمی‌آورد. همچنان که بارانی که از ابر می‌ریزد، نمی‌تواند بر دوش کسی سنگینی کند.

هوش مصنوعی: اگر با دوست بدی معاشرت کنی، در نظر دیگران، انسان نیکو شخصیت و پاکدامن نیز کم ارزش خواهد شد. همچون طاووس که از زیبایی‌اش به زمین می‌افتد.

هوش مصنوعی: تواضع و فروتنی باعث افزایش مقام و جایگاه کسی می‌شود که در قدرت است. ارزش حقیقی افراد از اشتباهات آنها کم نمی‌شود و برای حفظ ارزش‌ها باید به خودمان و دیگران احترام بگذاریم.

هوش مصنوعی: با بالا رفتن سن، ظالم نیز از ظلم خود دست می‌کشد و اگر تیغی به دست داشته باشد، ناتوانی‌اش باعث می‌شود که نتواند به آسانی برندگی‌اش را نشان دهد.

هوش مصنوعی: کاش کسی را می‌دیدم که مرا از عذاب دوزخ نجات می‌داد و باعث می‌شد تا شرم و ننگم کاهش یابد.

هوش مصنوعی: این بیت به تصویر کشیدن زیبایی و جذابیت یک سرو و مقایسه آن با ویژگی‌های ظریف و دلنشین یک قمری پرداخته است. در آن بیان شده که زیبایی و وقار سرو آن‌چنان زیاد است که حتی سلطه و قدرت جوانان را هم تحت‌الشعاع قرار می‌دهد و آن‌ها نمی‌توانند از زیبایی‌اش فراتر بروند. به‌عبارتی، این شعر نگاهی به زیبایی و اثرگذاری آن بر دیگران دارد.