هوش مصنوعی: وقتی آن یوسف زیبا از گلزار بیرون می‌آید، مانند زلیخا که به دنبالش می‌رود، گل‌ها نیز از پشت سر او می‌آیند.

هوش مصنوعی: اگر نفس در جایی به سختی خارج می‌شود، چگونه می‌تواند از تنگنایی به راحتی سخن بگوید؟

هوش مصنوعی: کوه نمی‌تواند از عشق و جذبه‌ی عاشق بگریزد، زیرا عاشق با قدرتی که دارد، می‌تواند زیبایی و اثر دلنشینی را از دل سختی‌های سنگی بیرون بکشد.

هوش مصنوعی: عشق زلیخا به قدری قوی و جذاب است که خود را در موقعیتی خجلت‌آور می‌بیند؛ زیرا یوسف را با دلو و ریسمان از چاه بیرون می‌آورند.

هوش مصنوعی: من چه بخت و اقبالی دارم که از خاک من سبزه می‌روید؟ این زبان که در حال شکایت است، از عمق خاکم به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: خودت را در دام عذاب ننداز، از تنهایی و درون خودت بیرون بیا، ای طوطی که سخن می‌گویی.

هوش مصنوعی: زلیخا در جهان به چنین آرزویی نخواهد رسید که امیدوار باشد یوسف از چاه وطن خارج شود.

هوش مصنوعی: زلف‌های حواس دنیا به‌قدری از صدای من به هم ریخت که هیچ‌کس بدون هدایت نمی‌تواند از درون خود بیرون بیاید.

هوش مصنوعی: عشق تو همچون عطر گل است که نمی‌توانی آن را در سینه‌ات پنهان کنی. هر چه بیشتر تلاش کنی، بوی آن از دور یکی یکی نمایان می‌شود.