هوش مصنوعی: دل شکسته نمی‌تواند از زمین و آسمان خارج شود و بدون درد و رنج، هیچ دانه‌ای از این آسیاب به بیرون نخواهد آمد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که به زمین نیفتی، نباید با دست خود، آرزوی چیزی را در آستینت پنهان کنی. این مردم، با شکستن عصا، نشان می‌دهند که از دست گدایان و بی‌نیازان فاصله گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: اگر آزاد باشی، بار و مسئولیت‌های سنگین را از دوش خود بردار، چرا که شرافت و آزادی مانند درخت سروی است که باید از زینت‌های اضافی رها شود و به طور طبیعی بایستد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه کسی این بدبختی را برای ما به وجود آورده است که نتوانیم شمع روشن‌مان را از آغوش نسیم بیرون بکشیم.

هوش مصنوعی: اگر کسی از روی قدرت و استحکام خود بخواهد به توهین و تحقیر این انسان‌های بی‌ارزش بپردازد، حتی همانند سوزنی که از آهن‌ربا جدا می‌شود، نمی‌تواند از دست این افراد بگذرد.

هوش مصنوعی: ای تصویر زیبای پارچه، چرا همچنان در قید و بند لباس باشی؟ برای یک بار هم که شده از این تنگنا خارج شو.

هوش مصنوعی: بی‌خبر نباش از اینکه روزی این وضعیت تغییر می‌کند؛ صدای آن تغییر ناگهان از دل سنگ آسیاب به گوش‌ت خواهد رسید.

هوش مصنوعی: از چشم غنچه تا خار روی دیوار، خون می‌ریزد. کدام پرنده از باغی که نه برگ دارد و نه نغمه، بیرون رفته است؟

هوش مصنوعی: اگر عیسی بخواهد، با چشم سوزن هم می‌تواند غباری را از روی ما بردارد یا خاری را از پای ما درآورد. این نشان می‌دهد که اگر اراده خداوند باشد، حتی کارهای کوچک هم می‌توانند نتایج عظیمی داشته باشند.

هوش مصنوعی: من به تنهایی قدرتی ندارم و مثل پر کاه بی‌وزن هستم، مگر اینکه نیرویی من را به بیرون از خانه‌ام بکشاند و به دنیای جدیدی ببرند.

هوش مصنوعی: جستن از چرخ پایین و ناپسند فطرت انسانی مانند این است که بخواهی از تخم کرکس پرنده‌ای زیبا و خوش رنگ بیرون بیاوری. این به معنای این است که از طبیعت و شرایط ناپسند نمی‌توان چیز خوبی و ارزنده‌ای به دست آورد.

هوش مصنوعی: اگر درون جامی نگاه کنی، اشک چشم کسی که سرمه دارد، به آرامی و بدون سر و صدا از گلو و شیشه خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: من غنچه دل خود را به دست کودکی شرمگین سپردم که هرگز جرأت ندارد دستش را از آستینش بیرون بیاورد.

هوش مصنوعی: دانه وقتی در زیر زمین است، چگونه می‌تواند پر و بالی بگشاید و به زندگی جدیدی تبدیل شود؟ باید روان و سبک شود، مانند روح، تا از این بدن خاکی رها شود و به دنیای بالاتر برود.

هوش مصنوعی: من از جنس ناقص شما، صائب، به دنبال وفا هستم. آیا ممکن است این زمین شوره‌زار، به مانند گیاهی که از زمین بیرون می‌آید، هنوز امیدی به رشد و وفاداری داشته باشد؟