صائبغزل شمارهٔ ۶۲۴۲
ز آه من ندارد هیچ پروا کج کلاه من
ز شوخی می کند چون زلف خود بازی به آه من
به استغنا دل از عاشق ستاند کم نگاه من
به شمشیر تغافل ملک گیرد پادشاه من
خدا زین برق عالمسوز جانان را نگه دارد!
که مژگان می شود انگشت زنهار از نگاه من
نمی داند خس و خاشاک بال شعله می گردد
رقیب از ساده لوحی خار می ریزد به راه من
غرور یار از اظهار عجز من یکی صد شد
به کار مدعی آمد درین دعوی گواه من
پریشان کرد خط یار اوراق حواسم را
که را گویم که از گردی پریشان شد سپاه من؟
محبت جمع با تن پروری صائب نمی گردد
وگرنه می شود هر سایه خاری پناه من
غزل شمارهٔ ۶۲۴۱: ز بس دامن کشد در خون مردم نازنین منغزل شمارهٔ ۶۲۴۳: اگر اشک پشیمانی نگردد عذرخواه من
اطلاعات
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ز آه من ندارد هیچ پروا کج کلاه من
ز شوخی می کند چون زلف خود بازی به آه من
هوش مصنوعی: او به آه و ناله من توجهی ندارد و کج‌کلاه من را فقط به خاطر تفریح و شوخی به مسخره گرفته است، مانند زلف خود که با بازی می‌کند.
به استغنا دل از عاشق ستاند کم نگاه من
به شمشیر تغافل ملک گیرد پادشاه من
هوش مصنوعی: دل عاشق را از بی‌نیازی می‌ستانند، چون نگاه من با بی‌توجهی مثل شمشیری است که پادشاهی را به دست می‌گیرد.
خدا زین برق عالمسوز جانان را نگه دارد!
که مژگان می شود انگشت زنهار از نگاه من
هوش مصنوعی: خداوند این عشق پرحرارت و سوزان را حفظ کند! چرا که چشمان من به مژگانم اشاره‌ای از خطر می‌کنند.
نمی داند خس و خاشاک بال شعله می گردد
رقیب از ساده لوحی خار می ریزد به راه من
هوش مصنوعی: خس و خاشاک نمی‌دانند که مانند بال شعله می‌شوند و رقیب از سادگی و نادانی خود، خار و ذرات بی‌ارزش را به سمت من می‌اندازد.
غرور یار از اظهار عجز من یکی صد شد
به کار مدعی آمد درین دعوی گواه من
هوش مصنوعی: غرور محبوب باعث شد که وقتی من از ناتوانی خودم سخن گفتم، او به طور ناخواسته و به تعداد یکصد در این موضوع به من کمک کرد و حالا در این جدل، به عنوان شاهد برای من ظاهر شده است.
پریشان کرد خط یار اوراق حواسم را
که را گویم که از گردی پریشان شد سپاه من؟
هوش مصنوعی: نگاه و نوشته‌ی معشوق، افکار و احساسات مرا به هم ریخته است. حالا نمی‌دانم به چه کسی بگویم که چقدر افکار و احساسم در هم و بر هم شده‌اند.
محبت جمع با تن پروری صائب نمی گردد
وگرنه می شود هر سایه خاری پناه من
هوش مصنوعی: عشق واقعی و وابستگی به لذت‌های جسمانی نمی‌تواند با هم هماهنگ شوند، زیرا در این صورت هر چیز بی‌ارزش و آزاردهنده ممکن است به پناهگاه من تبدیل شود.