هوش مصنوعی: غم و درد درونم را نمی‌توانم با کلمات بیان کنم، چرا که زبانم مثل تیغی است که بر زخم‌های پنهانم نمک می‌پاشد و آن‌ها را باز می‌کند.

هوش مصنوعی: دل شکارچی از ترس به دام افتادن لرزان است، زیرا اشک من همانند دانه‌ای است که او را می‌فریبد. قفس نیز از ناله‌ها و فریادهای من نگران است.

هوش مصنوعی: در دل خود احساسی از عشق بی‌پایان دارم که می‌تواند به اندازه‌ای گرم و پرشور باشد که مغز صد پرنده زیبا را به رنگی درآورد و استخوان‌های مرا زیبا کند.

هوش مصنوعی: من به شدت منتظرم و به یاد اشک‌های یعقوب، می‌بینم که در اینجا خبری از خوشبختی نیست و کاروان من از سرزمین مصر نمی‌آید.

هوش مصنوعی: وقتی او در صحرا حرکت می‌کند، دو صد ابر بهاری به دنبال او مثل خوشه‌چین‌ها هستند و در این حال، من در دل به خاطر آتش اشتیاقم، گریه می‌کنم.

هوش مصنوعی: از قدرت ذاتی خود، به صائب امیدوارم که کمان من بتواند از بلندی عرش آویزان شود.