هوش مصنوعی: گاهی در دریا سرگردان هستم و گاهی در سرابی که خیال می‌کنم واقعیت است. مثل موجی که بین خشکی و تری در نوسان است، من نیز از خوشحالی و آزادی در عذابی دائمی به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: دل کسی به خاطر من نمی‌سوزد، مگر اینکه اشک‌هایم مثل کباب در حال سوختن باشد. به نظر می‌رسد که جهانی به خون من تشنه است، انگار که من خود شراب هستم.

هوش مصنوعی: وجود من به قدری نابسامان و آشفته است که هر تلاشی برای اصلاح و بهبود آن بی‌فایده است؛ من درگیر افکار پیچیده و نشاط درونم هستم و می‌دانم که هیچ‌چیزی نمی‌تواند وضعیت کنونی‌ام را تغییر دهد.

هوش مصنوعی: جز اینکه تلاش کنم تا از این دریای پرغوغایی بهره‌ای ببرم، کار دیگری از من برنمی‌آید. انگار که من تنها حبابی هستم در این آب‌های متلاطم.

هوش مصنوعی: هرچند که هرگز چیزی بی‌مورد از زبانم خارج نمی‌شود، اما همیشه به خاطر خودم شرمنده‌ام، چون مانند سوالی بی‌پاسخ باقی مانده‌ام.

هوش مصنوعی: زمانی که از مقام و سلطنت خود به پایین بیفتم و حالتی مستی بر من غالب شود، همچون وقتی که زیبایی مینا به دست صاحبش می‌افتد، من هم در چنگال او خواهم بود.

هوش مصنوعی: دل‌ها را می‌توان تعمیر کرد، اما من همچنان آماده‌ام تا در شگفتی بمانم؛ مثل آن فردی که در انتخابش دقت می‌کند.

هوش مصنوعی: نگاه خاصی به من چنان تأثیر گذاشته که اختیارم را از دست داده‌ام. گاهی حالتی مست دارم و گاهی دیگر حالتی گیج و خراب.

هوش مصنوعی: به چشمانت نگاه نکن که من را کم‌ارزش می‌بینی، مثل قطره شبنمی که در دل گل و زیر نور خورشید تابان جلوه‌گری می‌کند.