هوش مصنوعی: به دلیل شور و حرارت درون من، دیگر زیبایی و جذابیتی در گل‌های باغم نمی‌بینم، چون همه چیز به هم پیوسته و تحت تأثیر این احساسات است.

هوش مصنوعی: چنان از عشق پرشورم که انرژی و حرارت آن باعث شده است که حس و حال من با گرما و روشنایی خورشید برابری کند.

هوش مصنوعی: من از این دنیا و امور مادی به شدت وحشت‌زده شده‌ام؛ حتی آسمان هم بی‌دلیل از جمع ما عرق می‌ریزد و به دنبال من است.

هوش مصنوعی: مردن با یاد نیکی و محبت، به دل انسان آرامش می‌دهد. در این حال، مانند نسیم سردی که چراغی را به حالت روشن نگه می‌دارد، حمایت و محبت می‌تواند زندگی را برای فرد دلنشین‌تر کند.

هوش مصنوعی: آیا می‌تواند شراب سرخ‌ِ لعل، زنگار را از دل من بزداید؟ زیرا وقتی که می، مانند لاله‌ی خونین به من می‌رسد، حال و روز من تغییر می‌کند.

هوش مصنوعی: از فکر راحتی و آسودگی خود رها شده‌ام؛ زیرا با درد و اندوه او کنار آمده‌ام. سبزه‌های بیگانه در باغ من در مقایسه با گل‌های من هیچ رونقی ندارند.

هوش مصنوعی: هرچند که خاک من به خاطر نوشیدن می رنگین و زیبا شده است، اما هنوز همان حالت خواب آلودگی را دارم که چون گل، از من به فعالیت و جنب و جوش می‌زند.

هوش مصنوعی: ای شاخ گل، از لطافت و گرمی من غافل مشو، زیرا که نفس خورشید روشن به شدت در پی من است و مرا می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: عشق مانند من کسی را ندارد که در مجالس شادابی ایجاد کند. پروانه هم به خاطر نور چراغ من، از دودی که به وجود می‌آید مست می‌شود.

هوش مصنوعی: من از هنرهای شیرین، دل خود را به دست آورده‌ام؛ حالا چرا باید این کاشانه شیرین، مانند سنگ داغ، دلم را بسوزاند؟

هوش مصنوعی: این بیت به احساس عمیق و سوزان عشق اشاره دارد. شاعر به داغ لاله اشاره می‌کند که نشان‌دهنده زیبایی و درماندگی است. او می‌گوید که زخم عشق در او بیشتر از هر داغ دیگری او را می‌سوزاند و این احساسات قوی‌تر از هر زخم فیزیکی است. در واقع، عشق شعله‌ای است که در درونش روشن است و او را می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: دعای جوشن تأثیر شگرفی دارد که حتی سنگ سخت را مانند یاقوت نرم می‌کند. اگر من بیفتم و غلط بزنم، این تأثیر تا چه حد می‌تواند قوی باشد!