هوش مصنوعی: خدایا، لطف کن و این قطره‌ی کوچک من را مانند دریا پرتحرک و زنده کن. دلم破 و آشفته است و چشمانم پر از اشک، کرمت را نثارم کن.

هوش مصنوعی: اگر باران سرزنش‌ها به سمت من بیفتد، تو از من دور نخواهی شد. پس از خاک من، چون پیشانی‌ات، در بیابان خوش‌نامی و کرامت بساز.

هوش مصنوعی: دیوانگی من با ناراحتی‌های کوچک قابل مقایسه نیست، زیرا برای من مانند مهر بزرگ و جهانی، لطف و کرامت خود را نشان بده.

هوش مصنوعی: دل شاداب و سرشار از عشق و احساس را مثل یک جام خالی نشان می‌دهد. وقتی که دلی پر از غم و خون است، تو ای معشوق، با نگاهی مهربان و بامهربانی به من بنگر.

هوش مصنوعی: در این دنیای پر از سختی و تنهایی، تا چه زمانی باید در قید و بند جسم و ماده باشم؟ لطفا راهی به سوی حقیقت و فضایل بالا به من نشان بده.

هوش مصنوعی: تو ما را در میانه مشکلات و سختی‌ها مانند یک کشتی در گرداب رها کردی، اما در این حال، ما را به حال خود رها نکن و لطفی کن که حتی با وجود تمام این درد و شکایت، امیدی به نجات داشته باشیم.

هوش مصنوعی: مرا هر روز مانند خورشیدی که بر سرم می‌تابد، لقمه‌ای کنار بگذار. نمی‌گویم که همه رزق و روزی‌ام را یک جا به من عطا کن.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از عشق و محبت زیان نمی‌بیند، اما ای خدا، دل و دست مرا در این عشق به کرامت و بزرگواری خود مزین کن.

هوش مصنوعی: وقتی که نگاه بینا و آگاه شود، مانند خضر (که نماد دانش و هدایت است) می‌شود. هر جاهل و بی‌خبر نیز مانند شخصی است که در دنیای سبک‌سرانه و بی‌هدف سرگردان است. من که در این مسیر گم شده‌ام، از تو ای صاحب نظر می‌خواهم که به من عطا و کمکی کنی.

هوش مصنوعی: دل من به شدت ناراحت است و مانند سیلاب می‌جوشد. وقتی که در جایی دچار مشکل می‌شوم، زبان من عاجز است. تو به من کمک کن تا بتوانم به درستی احساسات و مشکلاتم را بیان کنم.

هوش مصنوعی: به زاهد، بهت پیشنهاد می‌کنم که اگر بهشتی وجود دارد، حضورش را به من هدیه کن، اما من تنها از تو می‌خواهم که یک گل از دل‌هایم را به من ببخشی.

هوش مصنوعی: دو شاهد مانند دو بال و پر پرنده‌ای هستند، شهباز (پرنده‌ای بزرگ و شجاع) نشان‌دهنده‌ی مفهوم را به تو داده است. تو با زبان آتشینت آن معنا را بیان کردی و اکنون خواسته‌ای که معجزه و کرامت را به نمایش بگذاری.

هوش مصنوعی: بهار زمان شکوفایی و طراوت است و ذهن صائب پر از اندیشه‌های نو و تازه است. بهار مانند نسیمی است که می‌تواند به گلستان جان انسان رنگ و زندگی تازه‌ای ببخشد، مانند دم عیسی که به زندگی می‌بخشد.