هوش مصنوعی: وقت سفر فرا رسیده، پس دیگر به فکر ماندن نباش و خود را برای خداحافظی از خانه آماده کن. بال و پر خود را باز کن و آماده پرواز شو.

هوش مصنوعی: سیل رحمت بی‌هراس، بی‌خبر از خواب عمیق کسانی که به بی‌توجهی و نادانی در زندگی خود غرق شده‌اند، باید پیش از اینکه این بار سنگین بر دوش آن‌ها بیفتد، به راهی برای رهایی از مشکلات خود بیندیشند.

هوش مصنوعی: وداع با زندگی را به روزهای خزان موکول نکن؛ مثل یک گل در بهار، این عهد و قرارداد ناپایدار را کنار بگذار.

هوش مصنوعی: تو در قفس زندگی راحتی با آب و دانه داری، اما برای رهایی از این قفس باید از این comforts فراتر بروی و اجازه بدهی بال و پر خود را آزاد کنی.

هوش مصنوعی: در حالت سرخوشی و بی‌خیالی زندگی را نگذران؛ مانند بلبل در بهار، که شادی و زیبایی گل‌ها را در این باغ می‌بیند. به واقع، خبر این زیبایی‌ها را با دیگران در میان بگذار.

هوش مصنوعی: تو از لاله هم کمتر نیستی؛ در باغ دردمندی‌ها، گلبهی آراسته‌ای به درد و سوزی که بر دل دارم. ای بی‌جگر، دل را به تو می‌سپارم.

هوش مصنوعی: اگر دامن خود را به درختان بی‌ثمر مثل سرو و بید باز کنی، کاری بی‌فایده است. اما اگر می‌خواهی دامن خود را باز کنی، بهتر است به درخت نخل که میوه‌های خوب و خوشمزه می‌دهد، توجه کنی.

هوش مصنوعی: اگر به تو ظلم کنند و تو را زیر پا بگذارند، باید از هر فرصتی استفاده کنی و به شکلی شیرین و خالص بر مشکلات غلبه کنی.

هوش مصنوعی: اگر دل بزرگ و بیداری داشته باشی، نیازی به ترس از دنیای بی‌فایده و فقر نیست. تنها کافیست چشمانت را به روی واقعیت‌ها بگشایی و از مسائلی که دور و برت است، آگاه شوی.

هوش مصنوعی: به مسیری دشوار و چالشی قدم بگذار و با تلاش و کوشش خود، از موانع عبور کن. وقتی به مقصد رسیدی، از سختی‌ها رها شو و خودت را آزاد کن.

هوش مصنوعی: اگر مانند صدف چیزی نداری، صبر کن و در برابر فقر و ناتوانی‌ات، خود را به دیگران نشان نده. به جای ابراز ناچیزی، به شخصیت و ارزش‌های درونی‌ات اتکا کن.