هوش مصنوعی: شبی است که در آن جشن و سروری برپا شده و ای ساقی، باده‌ای فراهم کن که روشن و شفاف باشد. بیایید تا از زیبایی ماه نو لذت ببریم و آن را در جامی زرین بیشتر نمایان کنیم.

هوش مصنوعی: شخصی در حالتی از خواب و بی‌تابی قرار دارد و با اشاره به لب‌های بسته‌اش، از محبوبش می‌خواهد که به جای محدود کردن او، به او اجازه دهد تا سخن بگوید و احساساتش را بیان کند.

هوش مصنوعی: به خاطر این که تو در زیر نگین خودت قرار داری، می‌توانی با زیبایی‌ات این ویرانه را به جواهراتی چون یاقوت تبدیل کنی، حتی اگر آنچه در دست داری فقط لعاب، سفال و سنگ باشد.

هوش مصنوعی: چه لذتی دارد که در ماه نو، روی دوستان را ببینیم. بیا جامی بردار و جمع‌کنندگان شادی را در یک جا جمع کن.

هوش مصنوعی: از زهد و رهبانیت سرد و بی‌روح چون تسبیح، در دل خود صد گره و مشکل دارم. پس ای خاک، به من قدرتی بده که مرا در دامن طبیعت رها کند.

هوش مصنوعی: به زندگی بخشیدن به زمین مرده تنها با عبادت و اطاعت امکان‌پذیر نیست، بلکه دل غمگین ما نیاز به نوشیدن جام باده دارد تا زنده و شاداب شود.

هوش مصنوعی: از هنر معمار، خضر به عمر جاودانی رسیده است. او به کمک شراب، تا جایی که ممکن بوده، دل‌ها را ترمیم کرده است.

هوش مصنوعی: از نشئگی و سرمستی، به دل‌ربایی که جان می‌بخشد، بگو و به او تعلیم بده که در جهانی که مانند سوراخ سوزن است، می‌تواند نگاهی مسیحایی به وجود بیاورد.

هوش مصنوعی: برای تسخیر دل‌ها، باید بر روی قلب خود تسلط داشته باشی. کلاهی که بر سر داری را بردار و شمشیر را از کمر جدا کن.

هوش مصنوعی: دل دیوانه به خاطر زیبایی و جذابیت زلف یار، آن‌قدر مغلوب می‌شود که مانند کمندی آسمانی هیچ‌گاه زنجیری را نمی‌شکند. این احساس عشق و وابستگی غیرقابل اجتناب است.

هوش مصنوعی: افرادی که پاکی و پاکدامنی را دارند، با مشکلات و موانع نخواهند توانست کنار بیایند. بنابراین، باید دل و روح خود را از آرزوهای غیرضروری و ناخواسته پاک کرد.

هوش مصنوعی: از خوش شانسی انسان‌های بزرگ-hearted، آبرو و ارزش آن‌ها مانند گوهر می‌شود. صائب، لب‌های خواسته‌اش را مانند صدفی در برابر باران‌های بهار باز کن.