هوش مصنوعی: ای کاش چهره زیبای تو مانند شبنم باشد، چشمان حیا و شرم تو مانند چراغی در دل شب روشن می‌درخشد و نور ماه را با زیبایی چهره‌ات در مقابل خود کم‌رنگ می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر من احساسات و افکار درون خود را آشکار کنم، تا قیامت هم هیچ آبی از آسیا نخواهد چرخید و روشن نخواهد شد.

هوش مصنوعی: مسیح نمی‌تواند به خاطر ضعف و ناتوانی من را درمان کند، اما چه خوب است که آن کاه، به اندازه‌ای ناتوان باشد که بتواند بر روی کهربا تاثیر بگذارد و آن را روشن کند.

هوش مصنوعی: به خاطر رنجش و ناراحتی که به وجود آورده‌ای، هرگز به خانه همسایه نزدیک نشو و شمع را روشن نکن.

هوش مصنوعی: نسیم صبح مانند پروانه‌ای در اطراف می‌چرخد و چراغی را روشن می‌کند که نور محبت و رحمت خدا را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: آسمان با دیدگاه محدود و تنگ‌نظر خود، نگاهی دیگر دارد؛ زمانی که فرزندی نابینا به دنیا بیاید، نور چشم نیازمندی روشن می‌شود.

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر این است که روشنایی و زیبایی جان و دل ما از وجود و لطف سید نعمت الله ناشی می‌شود. اگر وجود او نبود، ما هرگز نمی‌توانستیم چشمانمان را به روشنایی و زیبایی آشنا کنیم. در واقع، شاعر قدردانی خود را از تاثیر مثبت وجود سید بر زندگی‌اش ابراز می‌کند.