هوش مصنوعی: به چه اندازه ناتوان و درمانده‌ای، که با عزم و اراده‌ات به حرکت درآمده‌ای و به یاد آوری چون یک آه صبحگاهی، از دنیای بالاترین آسمان‌ها فراتر می‌روی.

هوش مصنوعی: به جای اینکه مانند یک لنگر در یک مکان ثابت بمانی، مثل شبنم که هر صبح در جای جدیدی ظاهر می‌شود، باید در زندگی‌ات جابه‌جا شوی و تغییر کنی.

هوش مصنوعی: اگر لشکری از خواب سنگین برخیزد، نمی‌تواند صدای فریاد کسی را تحمل کند. بنابراین، افراد آرام و آسوده به یکدیگر می‌زنند و به هم خبر می‌دهند.

هوش مصنوعی: آستین خود را بزن بالا و ثمره‌های این باغی که پر از آفت است را نشان بده. مانند سرو بلند و بی‌نیاز، بر کمر خود تکیه کن و خود را محکم نگه‌دار.

هوش مصنوعی: از حرص و نگرانی، زندگی را برای خود تلخ نکن. مثل مورچه‌ها خودت را در گوشه‌ای پنهان نکن؛ بلکه در دریای شیرینی غوطه‌ور شو و از زندگی لذت ببر.

هوش مصنوعی: عشق واقعی به سادگی در دسترس نیست و برای به دست آوردن آن باید از درد و رنج زیادی گذشت، مانند اینکه گل لاله بعد از تجربه زخم و درد، در نهایت زیبایی خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر پروازت کوتاه و محدود است، مانند یک پرنده جوان، بهتر است در آشیانه‌ات با دیگران همکاری کنی و از یکدیگر حمایت کنید.

هوش مصنوعی: تو که به خاطر فکر و افکارت مثل پرنده‌ای در قفس نگران هستی، بهتر است در آشیانه‌ات آرامش پیدا کنی و سعی کنی بر ترس‌هایت غلبه کنی.

هوش مصنوعی: چه اهمیتی دارد یک قطره آب که نمی‌توان آن را شست؟ این قطره هم از گرد یتیمی و خاکی است که در چشم الماس نشسته است.

هوش مصنوعی: در فصل بهار، جوانان و تازه‌رویان را خوشامد بگویید. در این زمان، مانند دانه‌هایی که از زمین سر می‌زنند، رشد و شکوفایی آن‌ها را جشن بگیرید.