هوش مصنوعی: تجمل و انسانیت ایجاب می‌کند که در سختی‌ها و در شرایط دشوار، با دوستان خود همراهی کنی و برای آن‌ها نیکی کنی. این درست نیست که برای خودت تنها خوشگذرانی کنی و به دیگران بی‌توجه باشی.

هوش مصنوعی: جهان خراب شده و دیگر افرادی که به می‌نوشند و زندگی را در این زندگی می‌گذرانند پیدا نمی‌شوند. من به یک مهمانی نیاز دارم که مرا به تنهایی ببرد.

هوش مصنوعی: نیازی به جستجو نیست، چشمه دریا نمی‌تواند دل ما را راضی کند و نتیجه‌ای برای ما نخواهد داشت. ناخن به داغ ما نمی‌تواند ما را به مقصد برساند.

هوش مصنوعی: وقتی شراره‌ای از سنگ بیرون می‌آید و به پرواز در می‌آید، نشان‌دهنده این است که چه کسی می‌تواند این احساسات و آرزوها را در دل سنگین و سخت برآورده کند؟

هوش مصنوعی: از دوری و فراق، باران بهاری تبدیل به سیل شده است. حالا سوال این است که آیا این باران می‌تواند ما را به دریای مقصود برساند؟

هوش مصنوعی: چه چیزی جز خجالت می‌توان به آن قامت بلند زیبا داد؟ دیگر بس است، ای باغبان، که سروهای بلند را بالا ببری.

هوش مصنوعی: اگر در اوج آرزوها کمبود و نارسایی وجود نداشته باشد، مانند شبنم می‌توان به خورشید بزرگی دست یافت.

هوش مصنوعی: پرندگان به دلایل گرما و فشار زندگی خود، قادر نیستند به راحتی در آسمان پرواز کنند. این نشان‌دهنده‌ی فشاری است که به آن‌ها وارد می‌شود؛ فشاری که ممکن است از سوی کسی باشد که در پی فرستادن پیام یا نامه‌ای از آن‌هاست. در این صورت، پرنده نمی‌تواند به راحتی برود و به مقصد برسد.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات فرصتی کمی پیش می‌آید که افرادی که با هم همفکرند می‌توانند از هم سبقت بگیرند. هر کسی که توانایی داشته باشد، می‌تواند به این فرصت دست یابد.