هوش مصنوعی: زاهدان خشک و بی‌احساس نمی‌توانند نتیجه‌ای بگیرند؛ برای اینکه در هوای سرد، نیاز به گرما و احساس می‌باشد. باید خونگرم و سرزنده بود تا بتوان زندگی را به درستی تجربه کرد.

هوش مصنوعی: نوشیدن شراب خوب است به شرطی که در کنار دریا و در فضایی بی‌نظیر باشد، زیرا باید از لذت و زیبایی‌های زندگی بهره‌مند شد.

هوش مصنوعی: در این باغ زیبا که رنگ و بوی خاصی دارد، مثل نشانی از عشق، باید از نیکبختی و لذتها استفاده کرد و از زندگی لذت برد.

هوش مصنوعی: در حالتی که مستی تو را فراگرفته، اشک ندامت را از دست نده. زیرا گمراهی در خوابیدن در میانه راه وجود ندارد.

هوش مصنوعی: ای خوش خط، با افراد خاکی و فرودست گستاخی نکن، زیرا بر روی خط‌های تازه، پاشیدن خاک نشان از بی‌احترامی دارد.

هوش مصنوعی: محل امنی برای دانه بهتر از انبار نیست، اما تا وقتی که خوشه‌ها از ترس داس می‌لرزند، چه امیدی به آرامش وجود دارد؟

هوش مصنوعی: چه نیازی به پرسش درباره زیبایی بهار داری؟ وقتی که گل نرگس می‌چشد، عمر من به انتها می‌رسد و چشم‌هایم پر از غم می‌شود.

هوش مصنوعی: برای دیدن مکرر عزیزان زحمت نکش، زیرا این ملاقات‌ها تنها یک وظیفه و تکلیف است و جنبه رسمی دارد.

هوش مصنوعی: دل در هیچ روزی جز احساس پشیمانی، روشنایی ندارد. زندگی شمع نیز به مانند این است که از انگشت سوزانده شود.

هوش مصنوعی: من را از مقصد دور کرد، اما نتوانستم خودم را کنترل کنم؛ زیرا می‌دانستم این مسیر با لغزش کوتاه می‌شود.

هوش مصنوعی: درد من همیشگی و بی‌نهایت است و هیچ‌کس نمی‌تواند آن را درست بفهمد، چرا که مانند کوهی بلند نمی‌توان آن را اندازه‌گیری کرد.

هوش مصنوعی: برای به پایان رساندن عمر و زندگی، نیازی به مرتب کردن و سامان دادن به مشکلات و مسائل نیست. همان‌طور که خزان و افسردگی به سراغ فرد می‌آید، باید متوجه بود که فرصت‌ها و روزهای زندگی به سرعت می‌گذرد و بهتر است درنگ و تردید را کنار گذاشت و به واقعیت زندگی رسیدگی کرد.

هوش مصنوعی: با اینکه عمرم به پایان رسیده و دیگر نمی‌توانم نالیدن را ادامه دهم، اما از این بابت شرمنده‌ام که فرصت‌هایی را در گذشته از دست داده‌ام و در شرایط سخت هنوز نتوانستم به آنها توجه کنم.

هوش مصنوعی: از نظر دلبران شرم‌زده، لبخند و محبتشان تو را گمراه نکند، زیرا مانند شاهینی که برای شکار آماده است، ممکن است در زمانی ناگهانی به تو آسیب برسانند.