هوش مصنوعی: دیدن خورشید بدون ابر ممکن نیست، مانند این که در روزگار عاشقی می‌توان از چهره محبوب گل چید.

هوش مصنوعی: بدون هیچ تأملی به دنیای اطرافم نگاه کردم، اما نمی‌دانستم که دیدن و نگاه کردن قواعد خاصی دارد.

هوش مصنوعی: در اینجا به نوعی اشاره شده که قدرت و مقام افراد بزرگ ممکن است از دیدگاه و درک آنها به خاطر اشتباهات و کمبودهای افرادی که در زیر دست آن‌ها هستند، محدود شود. به عبارت دیگر، کسانی که در جایگاه بالا هستند باید از قضاوت‌های سخت درباره زیردستانشان چشم‌پوشی کنند و از آن‌ها با نرمی و درک بیشتری برخورد کنند. در واقع، این نگاه به درک و حکمت در رهبری و حکمرانی اشاره دارد.

هوش مصنوعی: به خاطر این که تو مثل سلیمان قدرت و ثروتی داری، نباید گناه کنجکاوی و عیوب کوچک را نادیده بگیری. نباید اجازه دهی که کارهای کوچک و ناچیز تو را به گناه بیندازند.

هوش مصنوعی: وقتی که دندان‌هایت افتاد، از خواسته‌های بیجا و طمع دست بردار چون این وضعیت، به پایان بازی زندگی می‌انجامد و باید مهره‌ها را به درستی کنار گذاشت.

هوش مصنوعی: وقتی که از همهمه و شلوغی اطرافم دچار سردرگمی می‌شوم، اوضاع ذهنی‌ام به صورت قطعاتی نامنظم درمی‌آید؛ مانند اینکه سی تکه را از هم بپاشند و نتوانند دوباره آنها را در کنار هم قرار دهند.

هوش مصنوعی: زندگی‌ات را به خاطر غفلت و بی‌注意، در خطر قرار می‌دهی، غافل از این‌که لرزیدن و بی‌ثباتی تو می‌تواند عمر شمع زندگی‌ات را کوتاه کند.

هوش مصنوعی: چرا خود را به دروغ و خیانت آلوده می‌کنی؟ زندگی نه با کم و زیاد شدن زمان تغییر می‌کند و نه با دزدیدن سال‌ها.

هوش مصنوعی: آنان نمی‌دانند که ارزش سخن‌گفتن درباره‌ی عشق در بین درماندگان چه اهمیت و نیازی دارد، درست مانند اینکه در زمین پر شور، بذرهایی پاشیده شود.