هوش مصنوعی: صورت زیبا و درخشان آن معشوق، نمی‌تواند بی‌حجابی را به خود بگیرد و از نسیم صبح هم نمی‌ترسد. شمعی که در کوه طور روشن است، از هیچ چیز نگرانی ندارد.

هوش مصنوعی: می‌خواستم زیبایی سکوت و آرامش را از زبانم بگیرم و این نوشیدنی قوی را در شیشه بریزم.

هوش مصنوعی: از محدودیت‌های خود خارج نشو و به عمق وجودت نپرداز، چرا که برای دیدن حقیقت نیازی به هیچ ابزاری نیست. در واقع، اگر تو در خانه‌ات بینا باشی، نیاز به عصا نخواهی داشت؛ چرا که در دنیای داخلی‌ات، روشنایی هست.

هوش مصنوعی: چشم او همچنان که دانه‌ای را می‌پراند، از خارها دور می‌شود، حتی اگر زیر سنگی گرانبها باشد، مور هم نمی‌تواند از آن دور بماند.

هوش مصنوعی: هرکسی که به بی‌گناهان آسیب بزند، مانند این است که خرمن خود را آتش زده، چرا که در نهایت، آتش به خانهٔ او نیز خواهد رسید.

هوش مصنوعی: در اینجا به تصویر کشیده شده است که جهان با تمام شور و هیجانش، در واقع نمایانگر یک ترک در وجود خود انسان است. این ترک یا نقص می‌تواند به عنوان محلی برای آرامش و آسایش تعبیر شود. به عبارتی دیگر، در بین هیاهوی زندگی و مادیات، شاید همان نقص‌ها و ضعف‌ها بتوانند ما را به درک عمیق‌تری از وجود خود برسانند و ما را به آرامش برسانند، مانند سرنوشت منصور که در زندگی‌اش به چالش‌های بزرگ مواجه شد.

هوش مصنوعی: شخصی که به زیبایی خود اطمینان دارد، نباید از نگاه‌های مردم غافل شود؛ چرا که زیبایی دل در پنهان مانده و مثل غنچه‌ای است که هنوز شکفته نشده است.

هوش مصنوعی: در دنیا، افرادی که همیشه نگران آسیب‌های اطرافشان هستند، با نغمه‌های باده‌خواران معمولاً داستان‌هایی از چشم‌زخم و بدی‌ها را نقل می‌کنند.