گنجور

غزل شمارهٔ ۶۱

نیست از سنگِ ملامت غم سرِ پر شور را
کس نترسانده است از رطلِ گران مخمور را
ما به داغِ خود خوشیم ای صبح دست از ما بدار
صرفِ داغِ مُهر کن این مرهمِ کافور را
چرخِ عاجز‌کُش چرا در خاک و خونم می‌کشد؟
پای من دستِ حمایت بود دایم مور را
قهرمانِ عشق هر جا مجلس‌آرایی کند
چینی مودار می‌داند سرِ فغفور را
نفس را بدخو به ناز و نعمتِ دنیا مکن
آب و نانِ سیر، کاهل می‌کند مزدور را
حسن اگر این است و عالمسوزیِ رخسار این
می‌کُشد بی‌تابیِ غیرت چراغِ طور را
رتبهٔ افکار صائب را چه می‌داند حسود؟
بهره‌ای از حُسنِ یوسف نیست چشمِ کور را

اطلاعات

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

نیست از سنگِ ملامت غم سرِ پر شور را
کس نترسانده است از رطلِ گران مخمور را
هوش مصنوعی: هیچ کسی از انتقاد و سرزنش نمی‌تواند دل پرشور و پر از احساس را بترساند و همچنین هیچ کس نمی‌تواند از شراب سنگین و گران قیمت، آدمی را بترساند.
ما به داغِ خود خوشیم ای صبح دست از ما بدار
صرفِ داغِ مُهر کن این مرهمِ کافور را
هوش مصنوعی: ما از درد و داغ خود راضی و خوشحالیم، ای صبح! از ما دست بکش و صرفاً به فکر التیام زخم‌هامان باش. این مرهم باید خاصیتی شبیه کافور داشته باشد.
چرخِ عاجز‌کُش چرا در خاک و خونم می‌کشد؟
پای من دستِ حمایت بود دایم مور را
هوش مصنوعی: چرا چرخ بخت من در شرایط سخت و ناگوار مرا به خاک و خون می‌کشاند؟ پای من همیشه مانند دستی حمایت‌کننده برای مور بود.
قهرمانِ عشق هر جا مجلس‌آرایی کند
چینی مودار می‌داند سرِ فغفور را
هوش مصنوعی: قهرمان عشق هر جا که جمعی را به دور خود جمع کند، می‌داند که چگونه باید با محبت و ظرافت رفتار کند و همه چیز را با دقت و زیبایی به جلو ببرد.
نفس را بدخو به ناز و نعمتِ دنیا مکن
آب و نانِ سیر، کاهل می‌کند مزدور را
هوش مصنوعی: نفس خود را به لذت‌ها و نعمت‌های دنیوی وابسته نکن، چون برخورداری از آسایش و راحتی، انسان را تنبل و تن پرور می‌کند.
حسن اگر این است و عالمسوزیِ رخسار این
می‌کُشد بی‌تابیِ غیرت چراغِ طور را
هوش مصنوعی: اگر زیبایی همین است و زیبایی چهره‌اش باعث می‌شود غیرت و شجاعت را از بین ببرد، پس این زیبایی می‌تواند روشنایی کوه طور را هم خاموش کند.
رتبهٔ افکار صائب را چه می‌داند حسود؟
بهره‌ای از حُسنِ یوسف نیست چشمِ کور را
هوش مصنوعی: حسودان نمی‌توانند ارزش افکار نیکو و درست صائب را درک کنند. کسانی که بینایی ندارند، هرگز نخواهند توانست زیبایی‌ها و خوبی‌های یوسف را ببینند.

خوانش ها

غزل شمارهٔ ۶۱ به خوانش پری ساتکنی عندلیب

حاشیه ها

1393/01/12 17:04
وحید

حاشیه