هوش مصنوعی: از بی‌دردی نمی‌توانم به کارهای سخت و دشوار روی بیاورم؛ چرا که مشکلات و دردهای نهفته را فقط با قدردانی و درک از نگاه‌های پنهان می‌توان حل کرد.

هوش مصنوعی: اگر طوطی از دوری من غمگین باشد، همان‌طور که مغز پسته زیر شکر مخفی است، خونش از چشمانش سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: آیا دلبر شب‌گرد من از خانه بیرون آمده که ماه نیز به خاطر او زیر ابر مخفی شده است؟

هوش مصنوعی: آهن‌دلان به بلندی و قوت خود افتاده‌اند و فقط به خاطر تلاش و کاوشی که کرده‌ام، زنده‌ام وگرنه مانند جرقه‌ای در دل سنگ سخت، پنهان می‌شدم.

هوش مصنوعی: من در برابر سختی‌ها و مشکلات زندگی ایمن نیستم، حتی اگر در پانام دیوارها پنهان باشم و به خاطر ناتوانی‌هایم از تیرهای حوادث در امان بمانم.

هوش مصنوعی: مواظب باش، حتی اگر دشمن قدیمی‌ات نرم و ملایم شد، چون او ممکن است به طرز زیرکانه‌ای با نیرنگی به تو آسیب بزند.

هوش مصنوعی: وقتی که راز و حقیقتی از زبان انسان بیرون بیاید، دیگر نگه‌داشتن آن امکان‌پذیر نیست و همه چیز روشن و آشكار می‌شود، حتی اگر آن راز ابتدا به شکل دشواری بیان شده باشد.

هوش مصنوعی: بوی خوش بید و عود از آتش در حال سوختن قابل درک و محسوس است؛ اما اینکه انسان‌ها در سفر پنهان باقی بمانند، غیرممکن به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی و جذابیت خنده کسی اشاره می‌کند که هرچند بسیار شیرین و خوشایند است، اما در آن نمی‌توان غم و تلخی‌های دیگر را پنهان کرد. حتی شکرین‌ترین چیزها هم ممکن است نتوانند تلخی‌های عمیق‌تر را بپوشانند. در واقع، دلایل و احساسات پشت ظاهر زیبا همیشه به وضوح قابل مشاهده نیستند.

هوش مصنوعی: اگر در کنار دوستان و هم‌نشینان خود نباشی، به تنهایی اقدام نکن. افرادی که در کنار تو هستند، مانند آب زلال‌اند. این آب، به خاطر شرم از قدرت سکندر، خود را از دید پنهان کرده است.