هوش مصنوعی: وقتی که آن چهره‌ی بهشتی از زیر لباس برنزی‌اش برمی‌آید، لباس نقره‌ای او از عرق خیس می‌شود.

هوش مصنوعی: پرتو نور ماه از سرزمین کنعان به رود نیل می‌فروزد و آنقدر مستی و شادی دارد که بر تن سیمینش چاک می‌افتد.

هوش مصنوعی: زیبایی معنا به قدری لطیف است که به راحتی درک نمی‌شود. ای کاش آن بدن سیمین، زیر لباسش نمایان می‌بود.

هوش مصنوعی: نور مهتاب باعث می‌شود که کتان زیر آن به شدت زیبا و دلبر به نظر برسد. اما آیا می‌شود آن بدن زیبا را در زیر لباس پوشاند؟

هوش مصنوعی: نوشیدنی سرخ رنگ با خود، شیشه را به رنگی زیباتر جلوه می‌دهد و از آن تن، مانند برگ گل، رنگی سرخ و دلپذیر به پیراهن می‌بخشد.

هوش مصنوعی: اگر صورت زیبای محبوب مانند چهره ماه بر اثر سیلی کبود شود، آیا نازک و لطیف بودن پیراهن گل آن را تحت تأثیر قرار می‌دهد؟

هوش مصنوعی: هر کسی که بتواند از سختی‌ها و مشکلاتی چون پوست بادام عبور کند، عشق و محبت به او لباس زیبای شکرین می‌پوشاند.

هوش مصنوعی: پرده‌پوش ما که سیاه‌روش است، حجاب ما کافی است، زیرا او از بهار خود، عطر و بوی دل‌انگیزی به لباسی که بر تن دارد، می‌دهد.

هوش مصنوعی: شور و ناراحتی قلبی باعث شده است که از فکر و دغدغه‌های لباس خود بی‌خبر شوم. حالا مانند دریایی که در آغوش لباسش خود را رها می‌کند، من نیز از همه چیز دور افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: چشم من مانند یک مجمر است که بدون عود خام فقط دود دل را ایجاد می‌کند، و این دود می‌تواند لباس مرا معطر کند.