هوش مصنوعی: سخن نادانی از دهان فرد دانا خارج نمی‌شود. زمانی‌که شراب در میخانه به حد کافی رسیده و آماده شده است، به خوبی از آن خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که از دست نوشته‌های من، کلمات و واژه‌های آشنا و معروف به گونه‌ای جدید و ناآشنا و با معانی متفاوتی بیرون می‌آیند.

هوش مصنوعی: تو با وابستگی‌ها و عشق‌هایت قلب مرا خرد کرده‌ای، در حالی که از همین یک دانه، برداشت‌های زیادی ممکن است به دست آید.

هوش مصنوعی: هر رشته مویی از تنم مانند ناله ناقوس صدا می‌کند؛ این عذاب و درد سزاوار کسی است که از معبد بت‌ها خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: در مکانی که مراسم شبانه برگزار می‌شده و ملت‌ها در آنجا به شادمانی و می‌گساری پرداخته‌اند، امروز آفتاب با نشاط و شادابی به بیرون می‌تابد.

هوش مصنوعی: درد و رنجی که ما در دل داریم، به قدری شدید است که تأثیر آن بر دیگران نیز احساس می‌شود. این ناراحتی و غم‌ و اندوه به اندازه‌ای است که دود شمع زندگی ما از چندین خانه و زندگی دیگر در اطراف منتشر می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر کعبه به سوی من بیاید، دور نیست. دود شمع ما از صد خانه بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: به سرعتی که بوی خوش عطر از دهانش می‌رسد، هر کلامی که از لب‌های محبوبش خارج می‌شود، دلنشین و دلرباست.

هوش مصنوعی: در فضای زندگی افراد پاک و دور از آلودگی، زهد و پرهیزکاری مانند میوه‌ای شیرین و خوشمزه قرار دارد. در حالی که بی‌شمار چالش‌ها و مشکلات، مانند سیلی عظیم، از میان ویرانی‌ها و سختی‌ها به بیرون می‌آیند.

هوش مصنوعی: پوشش چراغ به خاطر احترام شمع تغییر شکل می‌دهد، مانند لاله‌ای که از خاک پروانه به دنیا می‌آید.

هوش مصنوعی: در نوشته‌های من، صحبت کردن آسان نیست؛ زیرا از این مکان پر شور، صدای نعره‌ی شیر به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: هر کسی در دنیای خود حاکم و بزرگوار است، اما افسوس به آن جغدی که از خرابه‌ها بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: نفس خود را تحت کنترل نگه‌دار و اجازه نده از حد و مرزهایش خارج شود، چرا که اگر از خود بی‌خود شوی، مانند کودکی که از خانه بیرون می‌رود، گم می‌شوی و راه خود را گم می‌کنی.

هوش مصنوعی: از دل بی تاب و ناآرام، همچون غواص که به اعماق آب می‌رود، صائب می‌گوید که همواره جواهرهای گرانبها از درون صدف بیرون می‌آید.