هوش مصنوعی: زمانی که لب‌های آن ماه، کلمات زیبایی را بیان می‌کنند، احساسات و دردهای عمیق از دل‌های ما نیز به بیرون می‌ریزند.

هوش مصنوعی: دل تا همیشه در این دنیای مادی حبس نخواهد ماند و در نهایت، روزی فرا می‌رسد که حقیقت و زیبایی نمایان خواهد شد، مانند ماهی که از زیر ابر بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: وقتی که به دستاوردهای عمر عزیزانم نگاه می‌اندازم، از دل بی‌خبرم صد افسوس از عمری که بی‌ثمر گذشته بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر تشنه هستید، به دریا برگردید تا از آن سیراب شوید. دلو ما خالی است و هیچ آبی از چاه بیرون نمی‌آید.

هوش مصنوعی: من را پیش از اینکه بوی او بیاید، از هوش می‌برد. دور باش، چون پیش از آمدن خود پادشاه، نشانه‌های او نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: در روزهای داغ و پرهیاهو، کسانی که در دل خود احساس ناراحتی و غم دارند، به دنبال مکانی برای آرامش و سایه‌نشینی می‌گردند.

هوش مصنوعی: آه و ناله‌ی مظلومان به سرعت به گوش ظالمان می‌رسد، مثل برقی که از زمین بالا می‌زند و نجات‌دهنده‌ای از خرمن‌گاه ظاهر می‌شود.

هوش مصنوعی: نقطه‌ای که از قلم صائب بیرون می‌آید، همانند نوری است که از چاهی درخشیده و به‌دنبال خود زیبایی و روشنی می‌آورد. این نقطه نشانه‌ای از زیبایی و شکوه است که به تدریج از قلم بیرون می‌ریزد.