هوش مصنوعی: اگر من ناراحتی خود را بیان کنم، اشک‌هایم مثل سنگ بیرون می‌ریزند و اگر گریه کنم، انگار خار و گل به یک رنگ از من بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: در هر سوی، دیوانگان خوشبخت من در حال رفتن هستند و در همین حال، کودکی با دامن پر از سنگ به بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: ما از خودستایی و خودنمایی بی‌نیازیم و حقیقت شان ما به این زخم‌هایی که خورده‌ایم، برمی‌گردد. مهارت و شجاعت ما از تجربیات تلخ گذشته‌مان شکل می‌گیرد و در واقع نشان‌دهندهٔ قوت ماست.

هوش مصنوعی: زمان زیادی لازم است تا یاقوتی که در لب تازه‌ای قرار دارد، جوانه بزند و سبز شود. این تغییر و شکفتن از زیر سنگ و سنگینی به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: زخمی که تیر به دل من می‌زند، باعث ناراحتی‌ام می‌شود و غنچه‌ای ز باغ من، با احساس دلتنگی، سر برون می‌آورد.

هوش مصنوعی: طوطیان وقتی شاهد بی‌عدالتی و مشکلات باشند، دلشان به شدت ناراحت و غمگین می‌شود. مثل مغز پسته‌ای که نمی‌تواند درون پوسته تنگش باقی بماند و باید آزاد شود.

هوش مصنوعی: هر کسی که دل خودش را مانند یک آیینه پاک و زلال کند، به سادگی از دنیای پر از فریب و نیرنگ بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: دنیای ما پر از رنگ و عطر است، اما در عین حال یک گل بی‌رنگ وجود دارد که از لطافت خود در هر لحظه صدای رنگ‌ها را به گوش می‌رساند.

هوش مصنوعی: کوهکن با تیشه‌اش کوهی بزرگ را به راحتی خرد می‌کند، اما من در مقایسه با آن چه کاره‌ام، که نمی‌توانم حتی از جایی که ایستاده‌ام خارج شوم.

هوش مصنوعی: با اینکه در هر نبردی بسیاری را به زمین می‌زنم، اما هنوز با دست خالی از جنگ خارج می‌شوم.

هوش مصنوعی: اگر به همین روش بخواهند، نوشیدنی من بر اثر جادو و تأثیرات زمانی به جوش می‌آید و رنگ مینا از آن بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: دل ما از حرص و طمع تهی است و نمی‌تواند به این احساسات تسلطی داشته باشد. این ظرف خالی نماد این است که از آن، چیزی که شیرین و رنگین باشد، خارج نمی‌شود.

هوش مصنوعی: فرهاد هیچ‌کس دیگری نیست که بتوان او را با عشق جذب کرد، چون شیرین بدون حجابش از دل سنگ بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: هر کس که از تمرین و خودسازی به سختی می‌افتد، صدای شکمش مانند چنگی می‌شود که آهنگ سیر و شکیبایی را به گوش می‌رساند.

هوش مصنوعی: در صبح پیری، غفلت‌ها و نادانی‌ها از دلم پاک نمی‌شود و دیگر این آینه کی می‌تواند از زنگ و کثیفی خالی شود؟

هوش مصنوعی: ما در این باغ زیبا مانند پرنده‌ای هستیم که از آتش بیرون آمده است. دانه‌های ما مانند جرقه‌هایی هستند که از سنگ جدا می‌شوند.