هوش مصنوعی: هیچ چیز در دنیا برای من اهمیت ندارد و تنها به خاطر سختی‌های زندگی و دشمنی‌هایی که با آن روبه‌رو هستم، دلسرد و ناراحت نیستم.

هوش مصنوعی: خاکستر شده‌ام و بی‌ثمر هستم، به همین دلیل دیگر امیدی به رشد و پرورش در بهار جدید ندارم.

هوش مصنوعی: در آسمان و دریا، مانند جواهر، من و تو به یکدیگر وابسته‌ایم. اما برای من راهی برای رهایی و گشایش از این وابستگی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر آسمان مرا با خاک یکسان کند، در دل من اثری از این مسیر باقی نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: من در مراقبت از زمان خود مشغولم و به هیچ کار دنیوی اهمیت نمی‌دهم، هیچ کاری برای من اهمیتی ندارد.

هوش مصنوعی: مقصود من در زندگی واحد است، مانند افرادی که به یگانگی اعتقاد دارند. من فقط دو چشمی دارم که به این مفهوم نگاه می‌کند و چیزی بیشتر از این برای من اهمیت ندارد.

هوش مصنوعی: از فکر برخورداری‌ها و نعمت‌های مختلف، دلم نمی‌لرزد و داغی در سینه‌ام نیست که از رنج و درد این گلزار تجربه کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من از آرزوهای بی‌نتیجه و آزاردهنده جدا شده‌ام و دیگر از دل و ذهن خسته‌ام رنج نمی‌برم.

هوش مصنوعی: نسیم به عنوان راهنمای من عمل می‌کند و اگر این کمک نبود، برگ سفر من به اندازه غبار بی‌ارزش است.

هوش مصنوعی: من همچون آبی که در آینه ثابت است، همیشه از امواج ناشی از حوادث بی‌قرار و دل‌آشوبم.

هوش مصنوعی: در دید من، همه انسان‌ها فارغ از مقام و مرتبه‌شان برابرند و هیچ چیز در این دنیا باعث برتری یا حقارت من نمی‌شود.

هوش مصنوعی: من به امیدی که دارم، به زیبایی و شادابی چشم می‌دوزم و انتظارم برای تحقق آن هیچ‌گونه وابستگی ندارد.